Het is van meet af aan duidelijk dat het geen relaxed avondje uit zal worden. Voor geen van beide vrouwen. Niet voor de echtgenote die het initiatief voor de ontmoeting nam en evenmin voor de dertig jaar jongere minnares van haar echtgenoot. Hij vond de afspraak wel een goed idee.  

Een fantastische ruïne is het relaas van de ontmoeting van de twee vrouwen in een Amsterdams café. De actrice Els Ingeborg Smits schreef de tekst en had hem zelf op het toneel willen brengen, maar kreeg daarvoor niet meer de gelegenheid. Ze overleed in december 2011. Regisseur Matin van Veldhuizen kreeg de tekst van Smits en zorgde voor een theatrale lezing.

Een fantastische ruïne is geen toneelstuk, maar een verhaal dat afwisselend wordt verteld vanuit het perspectief van een van beide vrouwen. Smits schreef het met merkbaar plezier in de navrante ironie van de situatie, met oog voor veelzeggende details en schrijnend-komische momenten.

José Kuijpers leest het mooi, zittend achter een tafeltje in een vrijwel kaal decor. Ze bouwt de spanning met goed getimede pauzes vaardig op en weet de aandacht tot het einde vast te houden. Naast haar op een grote foeilelijke bank zit de echtgenoot/minnaar (Dic van Duin) wiens bijdrage beperkt blijft tot het hardop uitspreken van enkele van zijn eigen standaardcitaten en het inschenken van een kopje thee.

In deze sobere uitvoering levert Een fantastische ruïne een aangename kleine ‘voorstelling’ op.

(foto: Monique van der Steen)