Met de titel Double points: Verdi verwijzen Emio Greco en Pieter Scholten naar de componist Verdi en drie van zijn operaheldinnen: Giovanna uit zijn Giovanna d’ Arco,  Desdemona uit Otello enVioletta uit La Traviata. In de voorstelling wordt hun lot verwoord door verschillende vrouwenstemmen: ‘I die in the name of God’, ze stierven in de naam van God, door tuberculose of door de handen van een echtgenoot.

De drie vrouwen die Emio Greco en Pieter Scholten kozen voor hun voorstelling, Suzan Tunca, Kelly Hirina en Helena Volkov, zijn ook heldinnen, al zijn ze gelukkig geen zelfbenoemde powervrouwen. Zij transformeren van de filmdiva’s, die in trenchcoats tussen de toeschouwers op de eerste rij aan weerszijden van het vierkante verhoogde podium opzichtig hun gezicht poederen en hun lippen stiften, alvorens de spotlights te zoeken en hun vuisten krachtig ten hemel te heffen, tot de tragische personages uit de opera’s. Vrouwen die vanuit verschillende overtuigingen en ervaringen hun individuele kracht tonen en die verschillende registers weten te bespelen.

In Double points: Verdi wordt de ondergang van de vrouwen door een mannenstem aangekondigd. Hij telt af van tien naar negen, acht en verder terug, tot de vrouwen van het podium vallen. Een luide plons in het water klinkt, het geluid van een filmrol die aan het einde van de spoel losraakt.

Die val van de vrouwen in het diepe, eerst nog in glanzende avondjurken, maar later in losse, witte jurkjes als lijkwades met kappen die hun hoofd bedekken, zwarte voor Volkov en Hirina en een van metalen ringetjes geweven kap voor Tunca, betekent niet het einde. Zij verrijzen later tijdens Libera me, het laatste deel van Verdi’s Messa de requiem, en hoe. Op hun zij rustend als zeemeerminnen, zingen ze onhoorbaar tot de toeschouwers. Vanuit hun heupen en bekken komen de langzaam draaiende lijven in beweging om op de dramatische muziek in alle hevigheid tot leven te komen.

Double points: Verdi kent een sterke opbouw, waarin de geluidscompositie als een filmscore werkt. Naast aria’s, zachtjes als beluisterd door een krakerige radio, of voluit, afgewisseld met koor en orkest, zijn er pianomuziek, het terugkerende geluid van vingers die over de rand van een glas draaien en de klank van waterdruppels die uiteenspatten.

Double points: Verdi is theatraal en biedt verschillende vergezichten op de krachten en persoonlijke kwaliteiten van de vrouw in verleden en heden. De bewonderenswaardige danseressen, aanvankelijk misschien nog met enige aarzeling, tonen hun krachten, soms individueel, soms samen. Zij strijden, lijden en sparen zichzelf geenszins. De basis van het dansmateriaal is duidelijk te herleiden naar eerder werk van het duo Greco en Scholten, maar het idioom is verrijkt met krachtige nieuwe bewegingen. Deze Double points: Verdi is een wezenlijke aanvulling op de onderzoeksreeks die Greco en Scholten al jarenlang presenteren onder de titel Double points en die een vervolg krijgt in De Sopranos in samenwerking met Opera Zuid.

Foto: Alwin Poiana