Wachten, wensen en wedijveren. Theatertroep diept het allemaal uit in de lichte, poëtische Sinterklaasvoorstelling Door de bomen die deze week speelt in Frascati 4. Frascati 4? Jazeker, De Engelenbak gaat een volwaardige zaal worden van het Frascati-imperium, dat met vier zalen en twee cafés een nog beeldbepalender instituut gaat worden in de Nes in Amsterdam. De kleine familievoorstelling Door de bomen was gisteravond de eerste voorstelling in het theater na de sluiting van de Engelenbak in april.

De spelers van de Theatertroep – de jongste loot aan de boom waarvan Maatschappij Discordia de stam is – koppelen op speelse wijze klassiekers als Wachten op Godot, verhaaltjes van Toon Tellegen en Bert en Ernie aan het Sinterklaasfeest. Zes spelers (waarvan sommigen ook piano en cello spelen) zijn aan het wachten op Sinterklaas en doden de tijd met kibbelen en verlanglijstjes voorlezen. Steeds klinkt ergens gestommel, maar het is zo duidelijk dat het een van de acteurs is die dit doet dat het een grap op zich wordt.

Dan gaan ze zelf maar Sinterklaas spelen. Met alleen de lichtste aanduiding (een rode muts en dito cape) wordt steeds een nieuwe speler de goedheiligman die de wensen van de langstrekkende dieren mag vervullen (slim geleende verhalen van Toon Tellegen). Het decor bestaat voornamelijk uit rekken met kleren (tabberds en onderjurken) jute zakken en een stapel schoenen.

Maar anders dan in Wachten op Godot, waar vrolijk mee wordt gespeeld, wordt hier de spanning wel degelijk ingelost: Sint en Piet komen op bezoek. In een geestig optreden waarin we enkele Barre Land-acteurs zouden kunnen herkennen worden de nodige hilarische theatergrappen gemaakt, terwijl voor de kinderen de magie volledig intact blijft.

Door de bomen is losjes, lief en een beetje dromerig en daarmee zó anders dan het moderne Sinterklaasgebeuren dat we kennen van televisie en winkelcentrum dat het bijna weer een statement wordt. Het zou zomaar kunnen dat Theatertroep deze voorstelling een paar jaar volhoudt (misschien met steeds een nieuwe Sint-cameo) en zo een nieuwe traditie begint. Dat zet ik alvast op mijn verlanglijstje.