Een verrukkelijke voorstelling is Don Quichot denkt na van NTjong: een zoektocht naar avontuur door twee goede spelers. Daarnaast verklaart de schoolvoorstelling een aantal thema’s uit de roman van Cervantes aan groep drie, vier en vijf van de basisschool.

Aanjager van het avontuur is de dolende ridder Don Quichot. Hij deelt de wereld in drie categorieën in: ridders, schone jonkvrouwen en boosaardige reuzen. Merijn de Jong speelt hem energiek en vol van zijn eigen gelijk. Zijn knecht Sancho Panza probeert de dadendrang van zijn meester nog enigszins in goede banen te leiden. Thijs Prein speelt een Sancho die de kinderenen in het publiek deelgenoot maakt van zijn moeizame pogingen om zijn meester gezond verstand bij te brengen. Onophoudelijk vraagt hij aan ze hoe hij een en ander aan moet pakken en wat zij ervan vinden.

Existentiële thema’s worden in dat vragenspel niet geschuwd. Is de roeispaan die Don Quichot gebruikt een roeispaan of is het een zwaard, zoals hij zelf beweert? Het publiek moet erover stemmen. Bijna alle kinderen vinden dat het een roeispaan is. Maar dan vraagt Sancho door. Zijn er soms dingen waar, omdat jij wilt dat ze waar zijn? Veel kinderen weten als geen ander dat ook in je fantasie dingen onomstotelijk waar kunnen zijn. Een voor een mogen ze zeggen wat ze ervan vinden. Als er opnieuw gestemd wordt over de roeispaan staken de stemmen.

De discussie over het verschil tussen liegen en niet de waarheid spreken verdient ook een prijs. Kun je iets anders dan de waarheid zeggen zonder te liegen? Een jongen uit het publiek geeft de doorslag. Als je niet weet wat echt waar is, kun je iets zeggen wat niet waar is zonder te liegen. Bij liegen weet je dat het niet waar is wat je zegt. Een waarheid waar politiek Den Haag nog een puntje aan kan zuigen.

Het grootste avontuur beleeft Don Quichot in de voorstelling wanneer hij op zijn paard door de lucht rijdt. Omdat hij geblinddoekt is, weet hij niet dat hij in werkelijkheid op een omgekeerde rieten mand zit en in zijn gezicht wind door twee grote waaiers krijgt toegeblazen. Met zijn roeispaan slaat hij in op een voor hem onzichtbare reus. Hoe ver kan een illusie gaan?

De avonturenscènes en de vele grapjes zijn nodig om de voorstelling niet in een praatshow te doen verzanden. Over een paar vragen nadenken en antwoord geven is niet zo’n probleem, maar het jonge publiek wil ook vermaakt worden met grappige situaties, spannende verhalen en kunst- en vliegwerk. Gelukkig zitten die er genoeg in, waardoor deze aanvankelijke schoolvoorstelling geen een schoolse voorstelling is geworden. Het siert NTjong dat het de voorstelling ook buiten scholen in het theater speelt.

Foto: Bowie Verschuren