Gihan Koster is nog druk aan het kleuren als Anne Fé de Boer, na een gezellige kennismaking met licht en geluid, met de voorstelling wil beginnen. ‘Even iets afmaken’, mompelt hij, blik op zijn tekening gericht, maar De Boer is onverbiddelijk. Altijd lastig, als je niet samen op één lijn zit. Aan herkenbaarheid bepaald geen gebrek bij de kinderen (en volwassenen) in de zaal.

Want die titel, Doe eens lief, dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe doe je lief als je eigenlijk boos bent, bang bent, als je zin hebt om druk te doen of iets heel onrechtvaardig vindt? Nou, door goed ruzie te leren maken. En het vervolgens weer goed bij te leggen.

In regie van Sara Giampaolo, die samen met De Boer het concept bedacht, is het half uur durende Doe eens lief een vindingrijk en liefdevol kat- en muisspel met een vleugje poëzie en een vleugje slapstick, waar het jonge publiek volop bij betrokken wordt. Het decor wordt – los van een aantal rekwisieten – live door De Boer achter haar bureautje, op een tablet getekend. De lijnen, stippen en figuren worden meteen op de achterwand en de speelvloer geprojecteerd. Vanuit daar verzorgt ze ook regelmatig leuke geluidseffecten. Mooi detail is dat ze op die manier de afleiding waar ze Koster op aanspreekt, grotendeels zelf creëert.

Al ruziënd en bijleggend vallen de twee personages van de ene wereld in de andere. Ze rennen achter vliegjes aan, veranderen in levensgrote monsters en schieten ballen tegen een muur. Koster imponeert met indrukwekkende breakdancemoves, De Boer met haar open spel waarbij ze voortdurend alert is op reacties uit de zaal. Maas theater en dans brengt een beeldende, mysterieuze en grappige oefening in goedmaken voor kinderen vanaf twee jaar. Want jong geleerd is (hopelijk) oud gedaan.

Foto: Wannes Cré