Ergens aan het begin van De Worsten van Babel komt Hugo Kennis op met een levende kip onder zijn arm. Hij kust het dier liefdevol op de kop. Maar de toeschouwer ziet ook het mes op de snijplank in de reisbare keuken die als decor dient, en denkt onwillekeurig: ‘hij zal toch niet…’

Nee. Zo ver komt het niet. Verkeerde verwachtingen bij hun toeschouwers is het hoofdgerecht dat Kennis en de tweelingbroers Jasper en Marius Gottlieb bereiden in hun theaterkeuken. De drie leerden elkaar kennen op de set van de jongerensoap SpangaS, waarin de Gottlieb twins jarenlang populaire personages speelden. Met Kennis bleken zij een passie voor eten en koken te delen, en zo ontstond De Worsten van Babel, een label voor henzelf, een website, een kookprogramma, een rondreizende foodtruck en een live theatershow, die dezer dagen is te bewonderen op de Parade. Want, zo zegt een van de Gottliebs: ‘Koken is eigenlijk veel geschikter voor theater dan voor tv. Hier kunnen jullie meeruiken en -proeven.’

Maar het echte koken wordt in deze voorstelling  – in regie van Steef Hupkes – voortdurend onderbroken door een discussie die de drie duidelijk al jaren met elkaar voeren. Het onderwerp is dan ook een van dé centrale kwesties van vandaag de dag: vlees eten of geen vlees eten.

Als tienjarig jochie ziet Kennis hoe zijn opa tijdens een gezamenlijke boswandeling een reebok doodschiet, ‘dwars door z’n kop’. Eenmaal thuis hangt opa het dier op in een schuur door twee haken door de achterpoten te steken. Hij zet zijn mes in de buik en laat met één beweging ‘de ingewanden op de grond kletteren’, waarna hij het met een tweede beweging vilt. ‘Alsof hij het reetje z’n jas uittrok’, vertelt Kennis. ‘Mijn opa was mijn enige vriend, maar die dag haatte ik hem diep.’

Het aardige van De Worsten van Babel is dat het niet ophoudt bij een potje collectief gruwelen: o wat zielig voor zo’n lieve Bambi! Dieren doden zelf ook, zo gaat Kennis verder. Moeder Natuur kan niet overleven zonder moord en doodslag, dus wat is er zo onnatuurlijk aan het doden van dieren door de mens? Sterker nog: wij zijn vergeten dat dat soms onze plicht is.

De drie Worsten halen dramatisch uit over de gevolgen van onze moderne huiver voor het slachtmes en het schot hagel. Welig tierende vossen die bloedbaden aanrichten onder kippen, zowel bij ons thuis als bij de boeren. Lieve Bambi’s die onze prachtige duinen kaalvreten omdat zij elders in de Hollandse man made nature niets meer te eten vinden.

De aanzienlijke minderheid van vegetariërs zaterdag in de Rotterdamse Parade-tent – de Worsten beginnen met een snelle enquête via handopsteken – laat het allemaal ontspannen over zich heen komen. Er wordt heel wat minder gegruweld dan gelachen om de antics van het drietal. Die tonen zich doorknede bespelers van het dramatisch toetsenbord. Zonder waarschuwing ontsporen zij in een vrolijk dansje achter hun smalle tafel, en de Gottliebs onderbreken Kennis’ flamboyante tirade af en toe met ‘Niet zingen hè!!!’, wat hij uiteindelijk natuurlijk toch doet.

Tegen het einde blijkt onze vrees voor het leven van de kip profetischer dan we dachten. What we read is what we get met de naam van deze kookshow waarin bijna niet gekookt wordt. Kennis en de Gottliebs hadden een zwart Livar-varken dat Babel heette. Anderhalf jaar lang leidde het beest ‘een goed leven’ in Limburg. Totdat zij het lieten slachten, wat natuurlijk van meet af aan de bedoeling was. We zien video’s van hun regelmatige bezoekjes aan Babel, hoe ze het dier aaien en knuffelen.

We blijven lachen, en zo maakt dit trio ons handig medeplichtig aan hun eigen problematische geschipper met het eeuwige dilemma tussen dierenleed en dierenliefde. Misschien zijn niet alle overgangen in hun show even logisch, maar dat past ook wel weer bij de onoplosbaarheid van de kwestie. Tot slot presenteren zij de verschillende soorten droge worst die zij uit Babel hebben gedraaid. Zelfs sommige vegetariërs laten zich de plakjes goed smaken.