In het debat Talking to the dead – what an archive can, may and should do tijdens de afgelopen Nederlandse Dansdagen werden twee nieuwe publicaties van De Nieuwe Dansblibiotheek uitgelicht: Moderne Dans in Ontwikkeling van Moniek Merkx, Jeroen Fabius, Fransien van der Putt en High Shine van Tamara Antonijević en Catalina Insignares. (meer…)
‘Wat een tijd hebben we niet verloren.’
‘Niet verloren?’
‘Nee, eigenlijk wel verloren.’
De schrijver en de actrice hebben elkaar twintig jaar niet gezien. Ze proberen elkaar te raken in woorden. Maar willen oh zo graag ook geraakt worden. Helemaal kapot van verliefdheid. Nog steeds. Of niet?
In de serie Vlaamse Kleppers (wat in het ‘Hollands’ vertaald wordt met ‘een straffe, ene van groot formaat, kortom, een zwaargewicht’) krijgt het Nederlandse publiek in het Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond een keur aan Vlaamse toppers te zien. Onder die noemer valt zeker het koppel Natali Broods en Peter Van den Eede van gezelschap De Hoe (fusie van Hof van Eede en De Koe). Perfect op elkaar ingespeeld, naturelle gesprekken met alle verbale ongemakkelijkheden van een verliefd stel, dat niet weet hoe het zal aflopen. Het wordt extra intens omdat beide spelers hun echte voornaam gebruiken.
De Nieuwe Man kan als het vervolg worden beschouwd op De man die zijn haar kort liet knippen, dat zeven jaar geleden in Nederland te zien is geweest. In dat stuk, losjes gebaseerd op de gelijknamige roman van Johan Daisne, cirkelen een schrijver en een actrice om elkaar heen in een spel van afstoten en aantrekken, waar ze niet uitkomen. Ze zijn voor beiden de liefde van hun leven, maar toch werkt het niet. Ze dreigen elkaar kapot te maken.
Althans, zo was de situatie twintig jaar geleden. Ofschoon ze sindsdien geen woord met elkaar gewisseld hebben en de actrice verhuisd is naar Italië, blijkt toch dat ze elkaar via Facebook nauwlettend in de gaten hebben gehouden. De inmiddels bekende actrice heeft 400.000 volgers, maar is zich bij het posten zeer bewust van die ene volger. Nu zijn ze elkaar ‘toevallig’ op het vliegveld van Rome tegengekomen en spreken elkaar in het restaurant waar ze twintig jaar geleden afscheid namen.
Het stuk valt in drie sfeerdelen uiteen. Eerst is daar een bijna kinderlijk-lieflijke hereniging. Het is hortend en stotend, maar Jezus wat is het duidelijk dat die twee nog steeds intens verliefd op elkaar zijn. Het is zo vertrouwd tussen die twee en toch zo weifelend. Is deze ontmoeting alleen een kwestie van elkaar terugzien of ook elkaar terugvinden?
Dan volgt het deel waaruit blijkt dat de twee gruwelijk uit elkaar zijn gegroeid op maatschappelijk, cultureel en vooral politiek gebied. Hier staan twee goedgebekte strijders in de arena, die elkaar tot op het bot fileren en de fijne herinneringen vermorzelen. Wat een prachtig venijnige tekst, wat een magistraal gespeelde oorlog, met de stokende, half zichtbare Italiaanse echtgenoot van Natali (de Nederlandse acteur Willem de Wolf) aan de zijkant. Het is taal en spel op het scherp van de snede, met kleine subtiele (glim)lachmomentjes.
In het derde deel, waarin ratio en gevoel over elkaar heen buitelen, zien we wat water en vuur met elkaar doen. Het publiek moet na het zien van dit topstuk, deze emotionele achtbaan zelf maar uitmaken of uitersten gedoemd zijn om elkaar kapot te maken of elkaar misschien toch liefdevol te raken.
Foto: Koen Broos