Een man, gekleed in het wit, zit in zijn kamer. De Wetenschapper observeert en noteert alles wat er op het plein gebeurt. Hij creëert orde uit De Chaos. Tot De Chaos op een dag terugkijkt. De man die per ongeluk het grote verdriet inslikte van Simme Wouters is een intrigerende, moderne fabel, vol romantiek en absurdisme.

Simme Wouters (1997) studeerde in 2019 met deze voorstelling – waar hij ook zelf de tekst voor schreef – af aan de Amsterdamse Academie voor Theater en Dans. Hij won hiervoor de Top Naeff Prijs voor veelbelovend talent. De jury prees zijn ‘sterke tekstbehandeling en een volwassen benadering van rollen’.

Door de subtiliteit waarmee Wouters bliksemsnel schakelt tussen de rollen, intrigeren de personages die Wouters in deze parabel opvoert vanaf de eerste minuut. Of dit nu De Chaos is op het plein, in de vorm van De Man Met De Baard, of de bizarre verschijning van De Rokende Kleuter, Wouters is een fijnzinnig speler.

De moderne fabel die Wouters ons vertelt is door en door romantisch. De Wetenschapper is een zonderling, komt nooit buiten en observeert. Hij kan toevalligheden voorspellen. ‘Wat u toeval noemt’, spreekt hij ons licht verbitterd toe, ‘zijn enkel onregelmatigheden. Echt toeval, échte chaos verschijnt uit het niets. Het zou er niet moeten zijn.’ Hij verwijt de andere mensen dat zij niet kijken. Als er dingen in de lucht hangen, kan je ze zien. Je kan deze onregelmatigheden zien gebeuren. ‘Maar niemand kijkt meer naar de lucht.’

De Chaos is zijn rivaal. Op een dag neemt De Chaos – een zwerver met een grote baard – plaats op het plein en niemand merkt hem op. Dagen gaan voorbij zonder dat hij beweegt. Tot hij terugkijkt. De Chaos lokt De Wetenschapper tot een confrontatie en biedt hem een doosje aan, met daarin Het Grote Verdriet. Dit mag De Wetenschapper nooit per ongeluk inslikken.

Hierop volgt de komst van Het Meisje (Annick Sickinghe, zij verzorgde tevens de krachtige percussionistische soundscape), op wie De Wetenschapper verliefd is geworden tijdens het observeren. Zij daagt hem uit om Het Grote Verdriet te proeven.

Naast de licht humoristische insteek is het vooral een romantische fabel. De gevoelens die De Wetenschapper voor Het Meisje heeft zijn groots en intens. De pijn van enkel het proeven van Het Grote Verdriet komt van diep. Wouters geeft in deze schitterende zelfgeschreven tekst een waarde aan emoties die verfrissend is. Het is in deze tijden makkelijk om cynisch te worden wanneer je kijkt naar de staat van de wereld. Wouters toont dat mensen nog in staat zijn om een positief en optimistisch wereldbeeld te hebben. Eén waarin De Chaos geen plek heeft en geluk enkel in de weg staat.

De man die per ongeluk het grote verdriet inslikte is een indrukwekkend afstudeerwerk. De beelden die Wouters schept in het minimalistische decor zijn krachtig en zorgen er samen met zijn hypnotiserende spel voor dat deze wereld in anderhalf uur tijd werkelijk tot leven komt.

De monoloog waarin De Wetenschapper De Chaos confronteert, is een hoogtepunt van de voorstelling. Wouters toont vol overtuiging de pijn en frustratie van een man wiens leven kapot gaat door de aanwezigheid van De Chaos. Zijn teksten zijn hoopvol, poëtisch, absurd en bij vlagen bijzonder geestig. Met deze solo heeft Wouters bewezen dat hij een theatermaker is van wie we nog veel gaan horen.

Foto: Kay Fahner