Wie is toch die man die elke dag de krant van de dag ervoor krijgt en daar op gegeven moment schoon genoeg van heeft? Zijn naam is Tom Kroes. Klusjesman. Tom is niet bijzonder geïnteresseerd in het nieuws, overigens. Hij leest de koppen om de puzzel achterin te kunnen maken. En hoewel hij dus de titelheld lijkt van de voorstelling De man die elke dag de krant van gister krijgt en er nu genoeg van heeft!, is hij dat niet per se; dat van die oude krant zal hem feitelijk worst wezen. Is het wel een krant van gister, trouwens?

De Theatertroep, collectief dat zich toelegt op het prachtige aloude theatergenre van de vaudeville, springt in z’n nieuwste voorstelling virtuoos van misverstand naar moedwil en terug. Het zevenkoppig ensemble had het al vol ambitie aangekondigd: een satirisch populistische actiemusical zou ’t worden; een swingende brechtiaanse parabel vol humor en moraal, meezingers en achtervolgingen, showballet en urgente thema’s. Dat. En ze maken het nog waar ook, wat een theaterfeestje is dit.

Tom Kroes, om maar even bij hem te blijven, is een weifelende, niet erg geëngageerde burger. We leren hem kennen op een buurtbarbecue (ook al dankbaar brandpunt van de Troeps recente Paradevoorstelling waarop hier wordt voortgeborduurd), gehost door het macbethiaanse stel Wilfred en Renée. Ook de andere genodigden zullen we gaandeweg vaker tegenkomen: Sam de handhaver, Robin de verslaggeefster, Ko, de gisse klus-assistent. En dan is er Gerrie, de bejaarde buurtbewoner die als snel de zondebok van deze microkosmos zal worden om redenen die even futiel zijn als makkelijk te omhelzen door iedereen.

Dat zijn terugkerende en helaas maar al te herkenbare thema’s (de wervelende tekst is van Matthijs Bockting en Eva M.C. Zanen, laatstgenoemde doet ook de regie) in de voorstelling: populistisch geschreeuw, nationalistisch gebazel over Hollandse gezelligheid en vlijt gepaard aan maatschappelijke onverschilligheid, en klein geklungel dat steeds vaker griezelige vormen aanneemt. De voortdurende hang naar persoonlijk gewin en het uitsluiten van de ander. Koste wat het kost.

In de voorstelling weten de spelers dit op de hun kenmerkende wijze neer te zetten: geweldig getimed, hilarisch onderkoeld en ogenschijnlijk moeiteloos, in hun houtje-touwtje vaudevillesfeer van rafelig rood voorgordijn en zoeklicht. Nu daadwerkelijk met meer showelementen; tussen de scènes door wordt het publiek verrast met dans (choreografie Etienne van Geel), liedjes – denk Rosa Asbreuk met verentooi, Roos Bottinga op viool – en (auditieve) special effects. Citaten te over ook, van Shakespeare tot Tsjechovs Kersentuin tot het ‘troikalied’ van Drs. P.

Na een enerverende scène met veel fake-nieuws, lijkt het even goed te komen, in ieder geval toch voor Tom Kroes (Kyrian Esser): een happy end met een duet. Dan blijft er weinig meer te wensen over.

Foto: Barbara Raatgever