Met horten en stoten raken de wielen de verlichte landingsbaan, de passagiers worden lichtjes heen en weer geschud, de remmen piepen en sissen totdat het voertuig abrupt tot stilstand komt. De bus waarin de toeschouwertjes in de voorstelling De grote reis van Judith Nab hebben plaatsgenomen, is zeker geen gewone bus.

Er kan mee gevlogen en gevaren worden, waardoor in een krap uurtje de wereld verkend wordt met hulp van de chauffeur, kaarten, live camera en lokale info. De ramen zijn beeldschermen waarop in mooie animaties landschappen voorbijtrekken, soms eenvoudige lijnen die de contouren van een stadsgezicht schetsen, dan weer een warm gekleurde lappendeken van begroeide bergen. De tekeningen worden hier en daar aangevuld met foto’s of filmbeelden die de taferelen tot leven brengen.

Zo wordt onderweg gespeeld met een jongen en een bal, totdat zijn moeder hem voor het eten aan tafel roept en later, nadat de bus in een storm op zee schipbreuk heeft geleden en tussen kleurrijke vissen door in de diepte is verdwenen, wordt hij door sterke handen aan een touw van de bodem getrokken om de reis over land voort te zetten.

De grote reis is gestoeld op een eenvoudig concept, maar prachtig uitgewerkt in de stroom van collage-achtige beelden en de busreis die daadwerkelijk voelbaar wordt gemaakt. Daarmee creëert Judith Nab magisch ervaringstheater voor de kleintjes. ****

Voor dezelfde doelgroep ging tijdens het laatste weekend van Tweetakt de voorstelling Alles (4+) van Alma Söderberg en Angela Alcantud Peris in première. Alles is een verkenningsexercitie van het lichaam. De danseressen klappen in hun handen, knippen met hun vingers en kletsen op benen, kuiten, torso en wangen. Hun stampende en tappende voeten creëren een ritme. Ze zingen en neuriën, tweestemmig of gelijktijdig tot uitersten als piepen en grommen. Alma gaat zo op in het petsen op haar wangen dat die er pijnlijk rood door kleuren en Angela de hulp van het publiek moet inroepen om haar te stoppen. Söderberg en Alcantud Peris zweven in vrije val of vallen rechtop staand, luid snurkend over elkaar in slaap. Zij maken de bewegingen en geluiden met verve, maar ondanks al hun klankrijke capriolen krijgen ze de kleuters niet mee. Daarvoor duurt Alles te lang en is het te onduidelijk wat de makers ermee willen zeggen.**