Het is een verleidelijke gedachte om dans te presenteren als een wedstrijd. De tv is er dol op, en ook Lonneke van Leth doet het in De grote Olympische spelshow. Alleen al het competitie-element levert extra aandacht op van haar 8+-publiek. Tussen quizvragen door wordt er grappig gedanst en komen er ook nog goede bedoelingen aan de orde.

Bart Rijnink, de overenthousiaste presentator die graag met Amerikaanse termen strooit (de tekst is van Martijn de Rijk), legt vanaf het tv-scherm uit wat de bedoeling is. Twee koppels nemen het tegen elkaar op. Team blauw en rood, allebei met twee mannen, beantwoorden eerst quizvragen over de Olympische Spelen en doen dan een dance battle. Daar krijgen ze allebei punten voor.

Het is dramaturgisch een vrij maffe opzet, maar het is een wedstrijdje, dus het werkt. Jammer wel dat dans weer, net zoals in de vele tv-talentenjachten wordt verkocht als een (jury)sport. Het zou ergens anders om moeten gaan. Daarbij is de timing tussen de luidruchtige presentatie en de teksten van de dansers niet ideaal: de quizkandidaten zijn daardoor niet altijd te verstaan.

De dansjes tussendoor zijn geïnspireerd op Olympische sporten. Riccardo Sbrighi, Nicky van Cleef, Thomas van der Linden en David Vermeulen doen bijvoorbeeld aan in dans vertaalde vormen van hardlopen, tennis, boksen, worstelen, schermen en een fijn paardenballetje. Komisch, licht en met veel energie, zoals we dat kennen van de choreografe.

Er zijn nogal wat vragen die over de hoofden van de aanwezige kinderen heengaan. Zo kan ik me niet voorstellen dat de doelgroep zich iets kan voorstellen bij de prestaties van Inge de Bruijn, Ankie van Grunsven en Leontien van Moorsel. Geeft niks, je kunt altijd voor a, b of c kiezen.

Tussendoor zijn er op de monitor ook nog uitzendingen van Diab-tv, waarin nog eens verteld wordt dat bewegen goed voor je is en suiker niet. In de quizvragen wordt de achterstelling van vrouwen aan de kaak gesteld. In Griekenland waren de Spelen strikt verboden voor vrouwen, en de ‘seksistische rukkers’ (zei de presentator) die de moderne Spelen organiseerden lieten pas later vrouwen individueel toe. Nu doen de Nederlandse vrouwen het beter dan de mannen, haha.

Zo is De grote Olympische spelshow een vrolijk mengelmoesje van van alles. Intussen komt het plezier in bewegen over, en dat is een mooie gedachte om de kinderen mee terug naar school te sturen.