Kun je als je je leven hyperbewust wilt leven nog wel leven? Kun je authentiek zijn, of speel je dat je authentiek bent? Is het doen alsof, zo kenmerkend voor theater, ook niet typisch voor het ‘echte’ leven? (meer…)
In de proloog legt David alvast even aan het zespluspubliek op de Parade uit hoe ze zo meteen Goliath gaan verslaan. Namelijk door stap-slinger-los een steentje naar zijn hoofd te slingeren. Het publiek, dat net als David een bruin lint om de hoofden heeft, oefent gretig mee.
David en Goliath de smartlappenopera is een korte KinderParadevoorstelling van Dear T, – het Utrechtse jeugdtheatergezelschap rondom Tim Schouten. Toneelschrijver Caro Goldenbelt vertelt het bekende Bijbelverhaal afwisselend vanuit de perspectieven van David en Goliath. Het verhaal wordt ruimhartig gelardeerd met bewerkingen van bekende smartlappen – van Hazes tot Sonneveld en Shaffy – die sporadisch worden voorzien van een fijne smartlappensnik.
Goliath is een aanvankelijk zeer ijdele, onsympathieke reus – lekker lomp gespeeld door Yara Piekema – maar de ruwe bolster verhult natuurlijk een blanke pit. Het personage ontwikkelt zich ruwweg van ‘’t Is moeilijk bescheiden te blijven, als je zo goed bent als ik’ naar ‘Oh, kon ik maar terug naar mijn moeder.’
David (Pien Trieling) is ondertussen een combinatie van een onversaagde herdersjongen en een doelgerichte, standvastige Greta Thunberg. Het personage benadrukt dat ook kleine mensen tot grote dingen in staat zijn, zo lang ze zich maar verenigen. Samen sta je sterk.
David en Goliath is een vrolijke smartlappenpotpourri die daardoor, zeker bij het volwassen publiek, op veel herkenning kan rekenen. De jeugdige kijkers worden, in de rol van het volk van David, volop bij het verhaal betrokken.
Smartlappen zijn nummers die niet om de emoties heen draaien, en ook in de scènes die de verschillende liederen aan elkaar knopen wordt er weinig tot niets verhult. David en Goliath de smartlappenopera is daardoor rechttoe-rechtaan jeugdtheater dat soms iets te uitleggerig wordt. Maar het lekker weirde spel van Piekema en het innemende, stoere spel van Trieling zorgen ervoor dat de betrokkenheid het kleine half uur dat deze voorstelling duurt, onverminderd hoog is.
Uiteindelijk, stap-slinger-los, overwint het volk natuurlijk – zij het, uiteraard, met bloed, zweet en tranen.
Foto: Moon Saris