Je bent 32 jaar, homo, parttime cabaretier en leraar aan een ROC. Je hebt alleen maar sneue relaties of ranzige seks. Je heterovrienden krijgen baby’s waar je bij op kraamvisite moet, met een kater van de vorige nacht. Je gaat altijd maar van het ergste uit, ’s ochtends zie je overal tegenop, ’s avonds heb je overal spijt van. Je hebt gewoon een rotleven, maar hoe kon het ook anders: van huis uit heb je meegekregen dat alles uiteindelijk mislukt en dat dit normaal is.

Paps en mams Goossens zijn zich een paar jaar geleden vast te pletter geschrokken toen hun zoon Johan werd genomineerd voor de Neerlands Hoop, als cabaretier met een grote toekomst in het verschiet. Maar het programma waarop die nominatie van hun zoon was gebaseerd, Leer mij de mensen kennen, was natuurlijk puur ‘een toevalstreffer’.

Nou, nee dus. Daglicht, de opvolger ervan, bewijst dat. En daar hoeft niemand verrast over te zijn, want Goossens is een zeer bedreven cabaretier. Na het winnen van het Groninger Studenten Cabaret Festival in 2006 bleef Goossens om wat voor redenen dan ook, veel te veel jaren in de marge hangen. Niet voor niks nam hij een baan als leraar. En ziet, zijn ouders kregen weer eens gelijk in hun doemdenken dat succes meer geluk dan wijsheid is: de gedeeltelijke carrièreswitch leverde Johan het materiaal voor het zo succesvolle Leer mij de mensen kennen. En wekelijkse columns in Het Parool, nu gebundeld in Wie heeft er wél een boek bij zich over zijn belevenissen met zijn opstandige, onwillige, ongemotiveerde, rumoerige en criminele leerlingen.

Opvolger Daglicht is opnieuw een heel erg lékker cabaretprogramma. Want er staat een echte ‘ambachtsman’ op het podium, een humorist met verhalen en liedjes met koppen en staarten. Die, grof gezegd, over de keuzes gaan waarvoor hij in deze levensfase staat: doormodderen of settelen, samen of alleen, school of podium, een glas half vol of half leeg. Goossens wordt op piano en gitaar begeleid door Eelco Menkveld. De liedjes, veelal geestig en vol venijnige zelfspot, zitten taalkundig geramd, muzikaal had ’t wel wat spannender gekund.

Hij haalt anderhalf uur lang opvallend veel lach uit de zaal met grappen die tussen milde ironie en cynisme zweven, of met kundig terloops geplaatste oneliners. Met het grootste gemak van de wereld switcht hij tussen hilariteit en ontroering, tussen grote banaliteiten en oprechte emoties, tussen waarheid en korrels zout. Zijn verwarrende leven als dertiger tussen wal en schip, zijn liefdesleven, ook nu weer zijn baan als leraar, zijn familie, zijn buren en vrienden vormen een onuitputtelijke bron van vermaak en spot. En dan is ’t toch jammer dat de overdaad aan seks gaat irriteren. Overdaad schaadt.

Foto: Jaap Reedijk