Op een verder onversierd toneel staat theatermaker Hanna Timmers tussen een keramieken pitbull, een ouderwets ogende kroonluchter, een klein kantoorkastje, een straatlantaarn en een schuin oplopend huis. Met haar solovoorstelling Daar buiten de ring kijkt Timmers terug op de vier jaar dat ze journalistiek-artistiek onderzoek heeft gedaan naar de Lodewijk van Deysselbuurt in Amsterdam Nieuw-West. (meer…)
Wat hebben een boekbespreking van Waterschapsheuvel, een notitieschriftje voor losse ideeën, een vraaggesprekje over maatschappelijke betrokkenheid en een uit bordkarton opgetrokken ruimteschip met elkaar te maken? Op het eerste gezicht niet zo veel. Toch figureren al deze zaken broederlijk naast elkaar in Daar (waar geen mens eerder ging) van het Leeuwarder theatercollectief Illustere Figuren, dat dit jaar zijn eerste lustrum viert.
Die titel suggereert het al: de vijf makers willen ongerepte paden betreden. En dat doen ze dan ook. Soms schoorvoetend, want je weet niet wat je aantreft, een ander moment onverschrokken en brutaal, want je bent jong en je wil wat. Maar vooral ook onzeker, want daar vraagt deze tijd om.
In het theaterzaaltje van het pand van Tryater, die de groep als een van haar ‘satellieten’ ondersteunt, toont Illustere Figuren in een gastregie van Annelinde Bruijs (van Club Gewalt) een reeks losse scènes die cirkelen om het begrip ‘streven’ en hoe ijdel dat kan zijn. IJdel in alle betekenissen van het woord: hoogmoedig, vruchteloos en onbeduidend.
In een aandoenlijke vorm van houtje-touwtje theater heeft dat een sympathieke voorstelling opgeleverd waarin de spelers hun eigen onzekerheid volop inzetten. Zij weten het ook allemaal niet. Ze spreken elkaar aan met hun echte naam zodat er niets is om je achter te verschuilen. Geen personages, geen kostuums. Afgezien dan van die ene hilarische scène die een mix is van Star Trek en Missie Aarde. In die scène passeert het ruimteschip een planeet die in de pauzestand is gezet. Het laat zich raden dat die planeet de onze is. Hoe verstandig is het om weer op de play-knop te drukken?
Er wordt niet altijd even diep gegraven in Daar. Zo is er een scène waarin in ijltempo een overzicht van de menselijke geschiedenis wordt gegeven waarin wel erg makkelijk conclusies getrokken worden over ‘waar het mis ging’. Maar daar staat dan weer de schaamteloze eerlijkheid tegenover in een vraaggesprekje over maatschappelijke betrokkenheid. ‘Wat ik aan de diversiteit in het theater doe? Eh, nou, er is een clubje dat zich daar mee bezig houdt en dat vind ik wel goed’. Ai. Nee, ze sparen elkaar niet.
Foto: Froukje de Jong