Wachten. Wat zijn we er met z’n allen goed in geworden tijdens de pandemie. Wachten op de mogelijkheid om weer het huis uit te mogen en elkaar te ontmoeten. De Italiaanse theatermaker Chiara Bersani neemt in The Whales Song het fenomeen tot onderwerp en buit het ten volle uit. Het is een performance die veel van de aanwezigen vraagt. (meer…)
In Curve borduurt theatermaakster Boukje Schweigman voort op haar voorstelling Blaas. Lopend door een lange inflatable tunnel, die gekruld ligt op het Heetmanplein in ‘s-Hertogenbosch, ziet het publiek zich geconfronteerd met zichzelf en is elk einde weer een nieuw begin.
Samen met een begeleider oefent elke bezoeker het wandeltempo, dat aanmerkelijk trager is dan de dagelijkse tred. Dan mogen de schoenen uit en wurmen we ons in de spleet tussen de witte kussens. Met een paar wankele passen tussen de drukkende kussens staan we dan plots moederziel alleen in de witte tunnel, waar een aangename rust heerst. Een beetje gedesoriënteerd vervolgen we de tocht door de eindeloze tunnel, die na elke flauwe bocht weer nieuwe bochten kent.
Curve is een installatie die het publiek individueel bezoekt. Als een grote rups ligt het object op het Heetmanplein in ‘s-Hertogenbosch, waar een bescheiden ontvangstcomité van Theaterfestival Boulevard het ritueel in banen leidt. De installatie is een productie van Boukje Schweigman en jeugdtheatergezelschap Het Houten Huis en ook bedoeld voor kinderen (8+). Opnieuw werkt Schweigman samen met kunstenaar Cocky Eek, die ook onderdeel was van de conceptontwikkeling van Schweigmans eerdere voorstelling Blaas (2013). Eek is een expert op het gebied van inflatables en heeft voor Curve een prachtig object ontworpen dat ook een subtiel spel speelt met licht.
Het geluidsdecor speelt een essentiële rol in de installatie en is van componist Martin Francke. Waar het geluid precies vandaan komt is niet duidelijk, nergens is een geluidsbox te ontdekken. Helder is dat Franckes geluidsconcept een ruimtelijk uitgangspunt neemt. Een gestaag maar weinig dwingend ritme is ankerpunt; rondom dat ritme zijn verschillende geluiden te horen die door de ruimte lijken te bewegen, alsof ze ook curven maken. Een gegeven dat de beleving van de bijzondere wandeling intensiveert.
Een klein half uur duurt Curve en in dat half uur zijn een aantal confronterende momenten ingebouwd. Het gaat te ver om die hier allemaal te benoemen, maar ondanks een aantal ontmoetingen in de tunnel werpt Curve de bezoeker volledig terug op zichzelf. Overgave lijkt het sleutelwoord, want elk einde is een nieuw begin, zoals elke nacht wordt opgevolgd door de dag. Het leven bestaat uit een opeenvolging van cyclussen. Tijdens de wandeling in de curve ervaart de bezoeker dat gegeven aan den lijve.
Foto: Wout Nooitgedagt