Het was wat je noemt een gemêleerd publiek dat zondagavond het DeLaMar Theater bezocht. Op de première van de Hazes-musical in de Wim Sonneveldzaal waren drommen mannen in smokings en dames in avondjurken afgekomen. Ondertussen zat de kleinere Mary Dresselhuyszaal vol Surinamers in exuberante kostuums, klaar voor Jetty Mathurins (Paramaribo, 1951) nieuwe soloprogramma ConsulTAANTE. De feeststemming zat er al in nog voor de cabaretière het toneel had betreden.
Dat deed Mathurin uiteindelijk – zoals de titel al deed vermoeden – als haar beroemde personage taante. In 1985 liet de Surinaamse dame voor het eerst van zich horen, sindsdien heeft ze een klassieke status verworven. ‘Taante! Taante!’ scandeerde het enthousiaste premièrepubliek. De titel impliceert in Mathurins land van herkomst niet per se bloedbanden. Surinaamse tantes zijn figuren die zich overal mee bemoeien, aldus de cabaretière. Die eigen definitie maakt ze de volgende negentig minuten waar. In de loop der jaren bedreven geworden in het geven van (al dan niet gewenst) advies, heeft ze zichzelf gepromoveerd tot consultaante. Met de economische malaise als rode draad (‘welkom bij deze crisisconferentie’) belooft ze het publiek tips hoe baas te blijven in eigen portemonnee.
Jammer genoeg volgt dan een reeks onsamenhangende conferences, waarin Mathurin behalve taante ook het personage Stanley en zichzelf opvoert. Die verhalen, waarin het lijkt of ze er maar wat op los associeert, drijven vooral op flauwe woordgrappen (‘ik neem jullie mee terug naar de gulden eeuw’). Interactie met het publiek moet verdoezelen dat in vrijwel elk verhaal een pointe ontbreekt. Bijzonder economisch inzicht blijkt Mathurin ook niet te hebben, zodat ze het publiek nauwelijks weet te prikkelen of verrassen met haar denkbeelden.
Het aardigst zijn de momenten dat ze je meeneemt naar het Suriname van haar jeugd en met het imiteren van een bekende radioreclame of een anekdote over het vroegere geldspaarsysteem (exclusief voorbehouden aan vrouwen) een blik vergunt in een wereld die zonnig en zorgeloos afsteekt bij Nederland crisisland. Dan mist haar toon het aplomb dat de rest van de voorstelling kleurt. Misschien moet taante zichzelf ontslaan van haar nieuwe functie in de consultancy. Als ze die zes extra letters voor haar naam vergeet, klinkt ze een stuk authentieker.
