Toneelschap Beumer & Drost viert het twintigjarig jubileum met een bijna te slimme satire op de gemiddelde televisieavond. Film en muziek spelen daarbij een even grote rol als de visuele slapstick op het toneel.

Als er een prijs zou bestaan voor de beste parodie die Coldplay en Bløf in één lied combineert, dan komt die uit Comeback van Toneelschap Beumer & Drost. Alles klopt, vanaf de eerste regels ‘De weg van de liefde leek een gouden allee / je schoonheid, je charme, je tache de beauté’, tot aan het refrein dat even banaal als onweerstaanbaar is: ‘Ik kan er niet meer tegen / hier scheiden onze wegen’. Geen wonder dat Pjotr denkt de jury van That’s rock & roll ermee te overtuigen.

Maar niets is wat het lijkt te zijn in deze doldwaze muziektheatervoorstelling. Niet in de laatste plaats voor Pjotr (aandoenlijk naïef gespeeld door Peter Drost), een man zonder televisie, laptop en zelfs zonder mobiele telefoon. Hij is de ideale kandidaat voor Lucky Loser, het televisieprogramma van de geslepen manager, muzikant en producent Gerhardt. Alles wat Pjotr meemaakt, tot aan de talentenjacht waarin hij door de jury met de grond wordt gelijk gemaakt omdat hij veel te oud is, is fake. Pjotr wordt daarbij constant gefilmd zonder dat hij daar ook maar iets van doorheeft.

Comeback biedt zo een mengvorm van The Truman Show en een satire op tenenkrommende televisieprogramma’s als Sorry voor alles en realityshows als Utopia. Bovenal fileert deze voorstelling populaire talentenshows als The voice of Holland, hier met als winnares de onverstaanbare Merel, en vooral de dubieuze rol van bekende Nederlanders daarbij. Alles moet wijken voor commercie en kijkcijfers.

Nog meer dan in Dick Bos vermengt regisseur en schrijver Michael Helmerhorst in Comeback op verbluffende wijze film met de twee spelers op het podium. De timing van Drost is daarbij wederom griezelig perfect, zoals meteen blijkt in de openingsscène waarin hij als oogarts met vier gefilmde operatie-assistentes converseert over – inderdaad – timing. Net als het er wat al te dik op dreigt te gaan liggen, springt Gerhardt van de operatietafel voor het lied ‘Timing’ waarin de timing juist niet helemaal perfect is.

Voor het door Henk Haselager gefilmde deel van deze jubileumvoorstelling heeft Toneelschap Beumer & Drost een groot aantal daadwerkelijk bekende Nederlanders weten te strikken, waaronder Cees Geel, Rosa da Silva, Ad Visser en Tom Egberts, waardoor Comeback met name voor de volwassenen in de zaal een feest der herkenning is, wat nog eens versterkt wordt door de ijzersterke muzikale persiflages van Gerhardt.

Niet alles is even geslaagd. De presentator van Lucky Loser speelt Drost te geforceerd, de rap ‘Kopen! Kopen! Kopen!’ ontspoort en het geluid is bij de première te hard. Gelukkig worden de opzettelijk schreeuwerige momenten echter afgewisseld met intieme en breekbare, en valt er ook te genieten van spel op de vierkante centimeter met een maquette.

Mooi is de manier waarop de voorstelling aan het einde kantelt. Weg van al het cynische en schreeuwerige voorafgaande, weg van ‘Het maakt niet uit hoe er over je gesproken wordt, als er maar over je gesproken wordt’, weg van alle gladde succesformules en gekochte volgers op Instagram. Terug naar de basis, terug naar het verlangen een lied te zingen.

Foto: Studio Veen