Mokhallad Rasem, theatermaker bij het Toneelhuis (B) is van Iraakse afkomst. Kuno Bakker, theatermaker bij Dood Paard (NL), is Nederlander. Beiden wonen in Antwerpen, zijn inwijkelingen in ’t Stad. Ze keuvelen en filosoferen samen over diverse onderwerpen. Soms zijn ze het eens, soms niet. Ze overstijgen diversiteit in De verse tijd. (meer…)
Welke theatergroep valt niet voor de verlokkingen van De Parade? Veel speelbeurten, een ander publiek, een jolige festivalsfeer, de kans om eens een voorstelling te maken die geen anderhalf uur hoeft te duren en waarmee je niet de wereld- of de theatergeschiedenis hoeft te veranderen, maar waarin je onbezorgd mag dollen. Ook Kuno Bakker en Gillis Biesheuvel van Dood Paard komen met Collega & collega op vakantie lekker zooien in een Paradetent.
Aandacht trekken voor je voorstelling is een must op De Parade. Het lukt Kuno Bakker en Gillis Biesheuvel moeiteloos. In hun strakke zwembroekjes lopen ze badmintonnend over het kille en winderige festivalterrein, tussen Power Rangers, gedrochtelijke poppen van Ulrike Quade en een Romeinse consul op een scootmobiel.
Binnen gaan ze door met de wedstrijd, over de houten blokhut heen die hun vakantiehuisje is. Ze verzinnen steeds andere regels en maken ruzie over de interpretatie ervan. Alsof ze jongens van tien zijn. Met dammen gaat het precies hetzelfde.
Ze hebben dan ook iets uit te vechten, deze collega’s. Bruno heeft een rol gekregen die hem waarschijnlijk een internationale carrière oplevert en een stoel bij Pauw & Witteman. Gerrit, die ook heeft geauditeerd, is stikjaloers en verdenkt hem van vals spel. Bruno heeft ook zo zijn redenen voor een gewelddadige afrekening: Gerrit doet het met zijn vrouw. In het echtelijk bed nog wel; dan ga je echt een keiharde ethische grens over.
Het is werkelijk een raadsel waarom deze mannen ervoor hebben gekozen op samen met vakantie te gaan. In onderonsjes met het publiek breken ze elkaar en hun eigenaardigheden tot de grond toe af. Ze gaan de confrontatie alleen met een omweg aan. In een mooi abstract gesprek vertellen ze elkaar volgens welke normen en waarden je moet leven. Als ze elkaar niet overtuigen, blijft alleen het fysieke geweld over, weer gesublimeerd in een badmintonwedstrijd. Al snel vliegen er niet alleen shuttles heen en weer, maar alles wat er maar in de buurt staat. Collega & collega op vakantie, lekker vet gespeeld, mondt uit in over the top gooi-en-smijttoneel in de beste Paradetraditie. Wie weet komen sommige aanwezigen later nog eens naar Dood Paard: dat zijn die jongens van die idiote vakantievoorstelling. Lachen man.
Foto: Sanne Peper