In Collapse zien we storyteller Betal Özay in de rol kruipen van projectontwikkelaar. Waarheid en fantasie lopen in elkaar over in een ingewikkeld tapijtwerk van parallelle Nederlandse en Turkse geschiedenissen. Humor en ernst wisselen elkaar af in deze tikkeltje omslachtige pitch voor het bouwen van een NDSM-werfkopie in de wijk Darağaç: Izmir, Turkije.  

De gelijkenissen tussen het NDSM-terrein en Darağaç zijn te mooi om niet aan te wijzen. De wijken delen een duistere geschiedenis als galgenveld, liggen enigszins verwaarloosd aan het water en zijn rijp voor gentrificatie. In Collapse onthult Özay steeds meer functies van het industriegebied in Amsterdam Noord en koppelt ze afwisselend aan onze samenleving, zijn levensverhaal en commentaar op gentrificatie.

Met zijn uitstekende storytelling won Özay tijdens de vorige editie van Fringe Festival Best of Fringe. Ook nu doet hij zijn naam als verhalenverteller eer aan. Met steeds meer informatie maakt hij aannemelijk dat hij eigenlijk al jaren een undercover projectontwikkelaar is op zoek naar goedkope arbeidskrachten en donateurs voor zijn bouwproject in Turkije.

In de lol om de betoverende projectontwikkelaar uit te hangen, verliezen de verhalen wel iets van hun kracht. We zien veel (opzettelijk) knullige beelden van een opgedirkte Özay die door de wijk Darağaç paradeert en het zijn nieuwe koninkrijk waant. Ze zijn grappig, maar halen ook de vaart uit de voorstelling. Veel makkelijk is het luisteren naar Özay als hij ons vertelt over zijn oom, die uit Turkije vluchtte als een hedendaagse Robin Hood, om in Nederland te eindigen als concrete huizenbouwer.

Desondanks is het knap hoe hij zin en onzin met elkaar verbindt om uiteenlopende zaken aan te stippen. Van de ene wending naar de andere, van een serieuze noot naar een komische satire, word je prettig beetgenomen door de zogenaamde excentrieke ondernemer.

Foto: Annelies Verhelst