Het was dringen voor de première van Codex in de Stadsschouwburg afgelopen zaterdag, Dance Works Rotterdam (DWR) wist in Amsterdam een flink publiek op de been te krijgen waaronder veel jongeren. Het is een van de groepen die in 2013 geen subsidie meer ontvangt, waardoor choreograaf André Gingras zijn nog maar kortgeleden verworven plek als artistiek leider van een grootstedelijke dansgroep alweer verliest.
Negen mannen staan in Codex op het toneel. Ze springen, rollen, roteren om hun as, duiken en vallen met een onstuitbare energie. Voor deze voorstelling werkt DWR naast de zes dansers met drie circusartiesten van verschillende opleidingen. Gingras heeft ervoor gekozen met deze cast een bewerking van The autopsy project uit 2007 te maken, een voorstelling met freerunning, blindemannetje op metershoge steigers en later lichamen die her en der verspreid over steigers hangen alsof ze door een inslaande bom de ruimte zijn ingeslingerd. Het lijkt een logische keuze met deze mannen die, in de volle kracht van hun leven, geen uitdaging uit de weg gaan. In dit spel met leven en dood zijn sommige scènes lang uitgesponnen, te lang, zoals een slapstickachtig duet waarin stijve ledematen onverwacht uithalen naar de manipulator van het levenloze lichaam. The autopsy project heeft in deze kortere XL-versie niet aan kracht gewonnen.
Ook Alida Dors hernam een eerder bij Korzo producties gemaakte voorstelling. Living apart together, afgelopen voorjaar op tournee te zien, is een sterk gestructureerde choreografie op basis van hiphop. Er zijn momenten van herkenning, maar de relatieve rust en herhaling hebben in L.A.T. remixed plaats gemaakt voor een andere energie. En dat werkt heel goed. In deze choreografie schitteren de dansers doordat Dors haar doorwrochte dans goed weet te doceren.
De enige première van de avond, Imago(s) van Jerome Meijer en Isabelle Chauffaud, stelde teleur. Meyer en Chauffaud grijpen alle skills van de spelers aan. Net als in The autopsy project XL wordt de zwaartekracht getart, zijn er acrobatische capriolen en humoristisch bedoelde scenes en grijpt de slecht verstaanbare Marek Zawalski naar de microfoon, maar de makers lijken zich te verliezen in alle nieuwe mogelijkheden waardoor Imago(s) aan de oppervlakte blijft.
(Codex/L.A.T. remixed foto: Joris-Jan Bos)
Een fris en eigenzinnig geluid tijdens het CaDance festival komt van choreograaf, filmmaker en performer Dunja Jocic. Zij was in vele dans- en theatervoorstellingen in Nederland en Servië te zien, maar maakt ook al een aantal jaren eigen werk. (meer…)
In het westen zijn helden goed en schurken slecht. Bij je witte hoed past niet dat je ook een ijdeltuit bent, of dat je je vrouw slaat. In de Indiase mythologie is dat anders: goede goden kunnen best onsympathieke kanten hebben. Het beviel Kalpana Raghuraman uitstekend dat ook helden een donkere kant kunnen hebben, en dat schurken ook goede dingen kunnen doen. Ze maakte er Superhuman: Our Inner Darkness over. (meer…)
Alida Dors is van oorsprong hiphopdanseres en maakt ondertussen alweer een aantal jaren eigen stukken. Dors is een van de choreografen die tijdens het Holland Dance Festival in het New Talents-programma van Korzo producties te zien zijn, en zij creëerde de choreografie Living Apart and Together voor vijf dansers. Hiphop is nog steeds de bron, […]
