Per honderdveertig containers in de Rotterdamse haven wordt er één gecontroleerd. En toch neemt de recherche negenduizend kilo cocaïne per jaar in beslag. Kejje nagaan. Het Ro Theater speelt Code 010, over verleidingen van duistere havenzaakjes en het effect op het persoonlijke leven. Luchtig verteld en uitstekend gespeeld.
Als kraanmachinist Hugo Baan zijn toegangspasje tot het bewaakte haventerrein af en toe uitleent aan de Brabantse crimineel L. levert dat lekker vijfduizend euro per keer op. Hij hoeft even niet te weten dat het voor L. nu heel gemakkelijk is om wat containers aan een nader onderzoek te onderwerpen. Als hij iets dieper had nagedacht, had hij geweten dat het een keer mis moet gaan. Dat gebeurt als L. Baans pasje verliest bij een hoer, er een staking komt en L. toch dringend even een container wil inspecteren. Alle ellende komt tegelijk en wijst in de richting van een ongelukkig einde.
Zo zijn er meer verwikkelingen – intriges, corruptie, dubbelspel, afrekeningen – die leuker zijn als je ze van tevoren nog niet kent. Het sterke van de quasi-thriller Code 010 is het aanstekelijke plezier waarmee vijf sterke acteurs van rond de dertig aan het werk zijn. Regisseur Sadettin Kırmızıyüz presenteert de havenverwikkelingen in een voorstelling waarin de personages verteller kunnen zijn en soepeltjes van de ene in de andere rol stappen. De basispersonages zijn havenarchetypen (kraandrijver, crimineel, hoerenmadam, hoer, rechercheur). Daarnaast speelt Kırmızıyüz zelf de hacker die containers ook digitaal kan laten verdwijnen. In zijn samenwerkingen met Marjolijn van Heemstra en door het bejubelde somedaymyprincewill.com bij zijn eigen groep Trouble Man heeft hij zich al laten kennen als een prettig frisse regisseur, een naam voor de toekomst.
Nasrdin Dchar is een geweldige criminele Brabo, verbaal, non-verbaal en qua timing heel sterk. Alejandra Theus regeert als een vervaarlijke en komische bordeelbazin vanuit de gevangenis, Marieke Giebels maakt een heerlijk nummertje van het kinderlijke hoertje Pearl en Kaspar Schellingerhout is een aandoenlijke kraandrijver en verzorgt daarbij nog aangename muziek.
Het Ro Theater heeft onder Alize Zandwijk gekozen voor het avontuur: geen Shakespeare en Tsjechov meer, alleen nog nieuw repertoire uit Nederland en daarbuiten. Daarbij wil het gezelschap nadrukkelijk een functie in de stad vervullen. Code 010 past daar precies in. De jonge toneelschrijver Simon Weeda (1987) schreef samen met de spelers een heldere, soepele tekst die de gang in het verhaal houdt en waarin iedereen zich thuisvoelt en af en toe lekker karikaturaal kan uitspatten.
Code 010 is een sprankelende voorstelling waar de lol vanaf spat. U moet er wel voor naar Rotterdam: tot eind mei in het Ro Theater.
Foto: Sanne Peper
