Nog voordat je de zaal binnen stapt slaat Club Club Gewalt 5.0 Punk je keihard in je gezicht. Onder de noemer van punk wordt de hele maatschappij op de hak genomen, maar niet voordat het publiek, zoals bij een optreden van Peaches, zowel vermaakt als doelbewust ongemakkelijk wordt gemaakt.

Schreeuwende, schurende punkmuziek in combinatie met minimalistische, maatschappijkritische teksten zoals ‘Lik mijn roze klamme kutje’ nemen je samen met de felle, aandachttrekkende kostuums mee terug naar dat ene kraakpand waar het altijd feest was. De muziek is lekker en de teksten provoceren. Dat laatste zou sterker worden als de teksten minder zouden worden overstemd door de muziek.

Na het blok ‘muziek’ krijgen we de regels te horen: er zijn geen regels. Er is een bar in de zaal die tijdens de voorstelling open is en waar je vooral gebruik van moet maken. De show bestaat uit verschillende onderdelen met daartussen steeds een paar minuten pauze om de zaal om te bouwen. Het gegeven punk verandert met de sketches van noodzaak naar puur vorm en geeft ruimte aan de acteurs om hun eigen voorstelling te doorspekken met anarchisme. Dit pakt niet voor alle sketches even goed uit en maakt de voorstelling bij vlagen flauw – maar dat levert uiteindelijk natuurlijk ook een lach op.

Alles mag, niks moet, behalve doen waar je zin in hebt. Club Club Gewalt 5.0 Punk is theater voor de onsterfelijke en onaantastbare cool kids. De voorstelling staat bol van referenties naar popcultuur die ik niet allemaal mee kreeg, wat de voorstelling op afstand hield en waardoor het voelde als een show voor de ‘incrowd’. Ook het regelmatig onverstaanbare Engels droeg hieraan bij. Het is jammer dat  de noodzaak die in het begin zo zorgvuldig en tegelijk in-your-face wordt neergezet, niet vasthoudt. Maar met elementen als METALBINGO heb je voor ieder wat wils als het gaat om vermaak en vermaken.

Foto: Kelly Alexandre