Het anarcho-vrolijke Circusbende Festival is perfect op z’n plek op het NDSM-terrein, een van de laatste rafelranden van Amsterdam. Drie jaar lang heeft het festival daar weer en wind (een hittegolf en een tornado over het IJ) en corona getrotseerd. Na het openingsweekend in Amsterdam Noord volgen dit keer ook nog weekenden in het Erasmuspark in Amsterdam West en het Flevopark in Amsterdam Oost. Deze fijn aangeharkte stadsparken kunnen zo’n bruisend circusshot goed gebruiken.
Op hun strooptocht langs internationale circusfestivals en eindexamenavonden van Nederlandse circusopleidingen hebben Do Verschragen en Chiva Bons, het organisatorisch brein achter Circusbende, zoveel acts binnengehaald dat elk stadsdeel een vrijwel compleet ander bomvol programma voorgeschoteld krijgt. Alleen Coup de Bende, een samenwerkingsverband van circusvrouwen uit grote gezelschappen als Cirque Pardi of Cirque du Soleil, is zowel in Noord als tijdens het slotweekend in Oost te zien. Deze vrouwen zorgen voor een sterk programma met een origineel messenduet, acrobatiek en een spectaculair cloudswingnummer, een touwschommel hoog in de lucht.
Op meerdere podia is in de drie stadsdelen een mix te zien van internationaal gevestigde groepen, nieuw talent dat de kans krijgt onder de noemer Kers Vers en muzikanten die van straat zijn geplukt of uit de vriendenkring van de twee circusdirecteuren komen. Voor een aantal voorstellingen moet een ticket worden gekocht, andere zijn gratis of er wordt rondgegaan met de hoed.
Kwalitatief doet geen enkel weekend onder voor een ander en overal komen kinderen aan hun trekken met aardige knutsel- en verkleedworkshops, maar de bezoekers in Noord werden wel erg verwend met het Braziliaans-Franse duo Soralino. Gekleed in suffige grijze regenjassen jongleren ze uitmuntend met knotsen, maar ze hebben vooral een unieke act in handen met het spelen met kartonnen dozen. De manier waarop zij een toren tot aan de nok van de NSDM-loods bouwden (deze voorstelling moet wel binnen worden gehouden, want een zuchtje wind kan funest zijn) was zowel adembenemend als oergeestig.
Maar goed, bezoekers in het Erasmuspark krijgen bijvoorbeeld weer het duo Sacékripa te zien, twee stevige kerels die op een wiebelend bootje hun caperiolen uithalen. En in het Flevopark kan men genieten van het jongleurtrio Piti Peta Hofen, dat aan de organisatie meldde dat ze hun voorstelling kunnen aanpassen aan regen, storm en vulkaanuitbarstingen. Het moderne, alternatieve circus blijkt in staat om oude circusvaardigheden een totaal nieuwe kleur te geven.
Een heel bijzondere verschijning in de programmering was Pieter Post. Deze zonderlinge straatartiest brengt in zijn programma Niets doen is hard werken een ode aan lui zijn. Het Nederlands kent vele woorden die rust of zelfs verveling uitstralen, zoals duimen draaien, treuzelen, slenteren, dagdromen, soezen, mijmeren of lapzwansen, maar de mens lijkt toch vooral een vat vol onrust. Post liet met zijn stapel van 35 boeken zien dat er al heel wat over niets doen is geschreven de afgelopen eeuwen, maar dat het een talent is dat maar weinigen beheersen.
In navolging van de dichter Gustave Flaubert die zijn hectische tijd bestreed door met een schildpad door Parijs te lopen, laat ook Post een half uur lang een schildpad over een plank lopen, begeleid door speeldoosgepingel. Hij vond het een topprestatie dat vrijwel niemand uit het publiek gefrustreerd is weggelopen. Met andere woorden, hij heeft even een zen-moment tot stand gebracht. Een gedurfd, maar zeer geslaagd experiment. Niet geschikt voor kinderen, want die draaiden op de eerste rij helemaal door van ongeduld.
Publiek dat deze zomer de grote muziekfestivals mist kan op het Circusbende Festival ook zijn hart ophalen. In Noord waren Sophie Straat en haar gitarist/accordeonist Wieger Hoogendorp de absolute hit. Door de manier waarop deze felle levensliedzangeres haar set opbouwde hoorden we eerst de kleindochter van Johnny Jordaan, vervolgens een (leuke) dochter van André Hazes en tot slot (in het feministische nummer ‘Tweede Kamer’) het nichtje van Henny Vrienten. Wat een zalige bak energie, ondanks haar verkoudheid zong Sophie Straat met stadionbereik.
Foto Soralino: Karine Puyot
Was er eigenlijk al een humorfestival in Nederland? Een festival waar humor, in de breedste zin van het woord – getekend, geschreven, verteld, onderzocht of gemimed – centraal staat? De organisatie van The Funniest Festival Ever dacht van niet. (meer…)
Festival Circolo, dat woensdag begon en tot vandaag duurt, gaat de theaters in! Na eerdere edities in circustenten kiest het inmiddels jaarlijkse festival er nu voor om haar voorstellingen tijdens de oneven jaren in theaterzalen te presenteren. Niet zo gek, gezien ook het circus zich in de richting van het theater ontwikkelt. Op de achtste editie is in drie verschillende theaters in Tilburg te zien welke mogelijkheden en uitdagingen de theaterzaal biedt aan de talentvolle circusmakers die het veld bestormen. (meer…)
Na een geslaagde editie in het Tilburgse Leijpark staat Circolo dit jaar in de binnenstad. Het nu jaarlijks terugkerende circusfestival slaat een nieuwe koers in: op oneven jaartallen worden de circustenten ingewisseld voor theaterzalen. Een welkome ontwikkeling voor een genre dat steeds vaker de theaters intrekt. (meer…)
Naast het programma dat opgesteld wordt door het gastgezelschap, is een zeer belangrijk luik van Theater aan Zee het Jonge Werk. Zestien jonge theatermakers/duo’s/groepjes dongen mee naar de twee KBC-prijzen van 7.500 euro, een startkapitaaltje om voor de volgende editie een productie te maken. Er moest hard gewerkt worden: zeven dagen lang speelde een tiental […]
Voor de zesde keer vindt bij Theatergroep Stella Den Haag het ZINDER festival plaats. Dit jaar luidt de titel: Een duik in het diepe. Niet alleen de theatermakers en beeldend kunstenaars zijn met hun eigenzinnige ideeën en twee weken repetitietijd in het diepe gedoken, ook het publiek mag het diepe in. En wel via een […]
