Eenvoudig, intiem en muzikaal zijn woorden die naadloos bij het dansduet Cascas d’ovo van Lander Patrick en Jonas Lopes passen. Geblinddoekt en bijna aan elkaar vastgeplakt weten de twee het publiek een uur lang te boeien met de ritmische beats van hun klappende handen en andere ‘lichaams’-geluiden. Cascas d’ovo is een duet met verrassende wendingen.

Met zijn radicale statements van jonge makers en zijn hoge percentage bloot staat het programma van Something Raw meestal garant voor de provocatie. Cascas d’ovo gaat daar recht tegenin en ook weer niet. Aan het percentage ‘bloot’ voldoet de voorstelling wel, maar provocaties zijn ondanks het verkapte homoverhaal nauwelijks te vinden. Dit duet is eerder aangenaam sympathiek. In een cirkel op de vloer liggen eieren, dat wil zeggen eierschalen. Geblinddoekt en schuifelend in een lichtbundel tasten twee mannen de vloer af met hun voeten. Elk ei dat ze tegen komen wordt onder hun zolen verkruimeld in kleine stukken, zodat een spoor van hoopjes eierschaal ontstaat. De een gaat linksom, de ander rechtsom en op de andere helft komen de twee mannen elkaar tegen. Hun ontmoeting is het begin van een innig duet, waarin de mannen elkaars handen klappen en ritmes creëren.

Naarmate de voorstelling vervolgt, groeit de complexiteit van de ritmes en wordt ook op andere lichaamsdelen gedrumd, zodat een gelaagde choreografie ontstaat tussen de twee lichamen en hun lichaamsdelen. Borst, benen, schouders, steeds opnieuw maken de heren nieuwe drumcombinaties binnen de vierkante meter van hun lichaamsbereik. Tijdens korte onderbrekingen tasten ze steeds hun afstand tot elkaar af, ze zijn tenslotte geblinddoekt. Dramaturgisch zit Cascas d’ovo (eierschalen) knap in elkaar. Als de mannen aan de ritmische patronen plots ook gezongen tekst toevoegen – Madonna’s song Like a virgin – sluipt een nieuwe laag de voorstelling in.

Cascas d’ovo blijkt een hele bijzondere ‘blind date’, die zowel de rivaliteit tussen de heren bloot legt als hun (com)passie voor elkaar. Terwijl de mannen zorgvuldig elkaars truitje uittrekken verschijnt een tekst in glinsterende, gouden letters. ‘I am O.K.’ is te lezen op de rug van Lopes, terwijl op de rug van Lander Patrick, de Braziliaans-Portugese choreograaf van het duet, ‘I am K.O.’ staat geschreven.

Schuifelend met hun gezicht in elkaars nek zetten de mannen hun dans voort, terwijl ten slotte ook de broek uitgaat. Maar daarbij blijft het niet. Patrick heeft nog een verrassend slot in petto. Rondom het schuifelende, naakte stel, verzamelt zich een community van verschillende personages met ieder een eigen activiteit, tezamen vormen ze een nieuwe muzikale score. Interieur versus exterieur, verstilling versus actie, het zachte ei en zijn schaal: hoe poëtisch kan een voorstelling zijn. Ronduit prachtig, een pareltje!

Foto: Zurich Tanzt