Veertig meter boven het Burgemeester van Grunsvenplein bungelen vier engelachtige wezens in lichtgevende hoepels midden in de donkere nachtlucht. Nietigheid op zijn spectaculairst, een paradox waar Kitonb Project wel raad mee weet.
Het theatergezelschap uit Rome opende gisterenavond de 28ste editie van Cultura Nova, het beeldend theaterfestival in Heerlen en omstreken. Zo’n twintigduizend bezoekers kwamen op de gratis openluchtvoorstelling af.
Midden op het plein, naast de gigantische hijskraan, staat een zes meter hoge, stalen constructie waarin kriskras zeshonderd meter elastiek is gespannen. Dansers klimmen naar boven en laten zich in totale overgave naar beneden vallen. Als flipperkastballetjes stuiteren ze door het elastiek naar beneden, overgeleverd aan de grilligheid van het toeval, maar vol vertrouwen dat hun vrije val gebroken zal worden. De beeldsequentie doet denken aan de mythe van Sisyphus en toont hoe de mens in al zijn absurditeit en nietigheid nooit zijn pogingen zal staken. Deze repetitieve scène was in zijn relatieve eenvoud een van de hoogtepunten uit de voorstelling.
Want wie door het (weliswaar indrukwekkende) spektakel van hijskranen, metershoge vuurfonteinen, gekleurde rookgordijnen en (overvloedige) confettikanonnen heen kijkt, blijft toch zitten met een inhoudelijk wat tekortschietende productie. Storendste element is een onverstaanbare voice-over, die de beelden van een narratief suggereert te voorzien. Dat narratief – het ontstaan van de aarde, van de mensheid en hoe die vervolgens weer weggevaagd wordt door de natuur, met het voorbijtrekken van de seizoenen als centrale metafoor – stelt niet zo veel voor, de associaties die de krachtige, poëtische beelden en de muziek oproepen zijn vele malen interessanter.
Carillon – The Flight Of Time van regisseur Angelo Bonello, oprichter van Kitonb Project, speelde al ruim tweehonderd keer, in meer dan dertig landen over de hele wereld. De voorstelling wordt gepresenteerd als spektakelshow, en dat is het ook. Alleen zit het echte spektakel niet in de grote special effects, in het vuur of de confetti, maar in de bungelende mens die het ene moment tientallen meters boven het festivalplein spartelt, en een minuut later een paar meter boven het publiek hangt.
