Wist u dat postbodes zeer muzikaal kunnen zijn? Na Caravan van Oorkaan zou je denken dat alle pakketbezorgers de beste vrienden zijn en fluitend hun avontuurlijke bezorgrondes afwerken. De muziek die zij in Caravan maken, is in ieder geval prachtig.

Oorkaan maakt theatrale concerten voor jong publiek. In hun Amsterdamse werkplaats nodigen zij muzikanten uit te ontdekken hoe het voelt om als theatraal performer op het podium te staan. Met deze crossovers viel Oorkaan al meermaals in de prijzen, zelfs internationaal. Of dat met Caravan ook zal lukken, is twijfelachtig: de muziek overklast het theater hoor- zie- en voelbaar.

Bij binnenkomst zijn de vier postbezorgers op het podium al aan het werk. Bandwerk, want de pakketjes worden in een machinale choreografie van muzikant naar muzikant doorgegeven, waarbij iedere musicus een steeds herhalende klank produceert. Vermoeide blikken en geeuwen verraden dat het werk saai is. Gelukkig zet een vreemd pakketje de routine plots op zijn kop.

Het nieuwe pakketje heeft een ander geluid en samen ontdekken de vier vrienden een nieuwe melodie. Maar waar moet het pakketje heen? Het past niet zomaar in eender welke brievenbus. Het is de start van een avontuurlijke reis waarin vriendschap het hoogste goed blijkt. Nu ja, vriendschap en muziek.

Ster van de voorstelling is Julian Schneemann, componist en pianist. In 2017 ontwikkelde hij de muziek van Caravan als Julian Schneemann & Friends. Met zijn vieren – in een iets andere bezetting – stonden ze op kleine en grote podia, en terecht want die eer verdient deze muziek. De mix van Oosterse en Westerse klanken swingt, het is jazz, het is klassiek, werelds en hedendaags. Caravan past muzikaal perfect op een festivalpodium en steekt even goed een theaterzaal vol kinderen aan.

Naast Schneemann zien we zijn studiegenoot Jeroen Batterink op percussie, aandoenlijk enthousiast als acteur en knap schakelend in stijlen op drums. Yanna Pelser is een stoere dame tussen de mannen op altviool en Sinan Arat een warme verschijning op de ney, een Turkse voorloper van de fluit. Maar frontman is duidelijk Schneemann, zowel in muziek als in spel.

Theatraal wordt Caravan mooi verpakt. De vormgeving van Tessa Verbei is als een kleurrijke wikkel rond chocolade: het snoepgoed wordt er nog aantrekkelijker door. Eenvoudige rechthoekige frames en tal van oranje-bruine brievenbussen in alle vormen en maten vormen een fraai stadsgezicht. De knalgele podia van de muzikanten en de mix van blauw en bruin in hun kostuums maken het kleurenschema perfect uitgebalanceerd. Enkel wanneer de spelers hun bruine jasjes aantrekken, gaan ze net iets te veel op in hun achtergrond.

Ondanks de mooie aankleding pakt het theater niet echt. Daarvoor is de verhaallijn te dun, zelfs voor een kindervoorstelling. De actie wordt voortgestuwd door spelvondsten: in de repetities ontdekte momenten waarop muziek en theater hand in hand gaan. Dat levert leuke scènes op, zoals die waarin ney-speler Arat bevangen raakt door een geur en het op een zingen zet, maar hun noodzakelijkheid voor het verhaal is niet altijd duidelijk. De regie van Robin Coops ondersteunt vooral de muziek. Maar voor ouders en kinderen die van muziek houden, is dit theatraal concert dus zeker een aanrader.

Foto: Sjoerd Derine