Het is in de theatertrailer van Toneelgroep Oostpool en Theater Sonnevanck niet heel erg warm op deze druilerige vrijdagmiddag in Arnhem. Aan de andere kant: van het liefdevolle Bromance krijgt het publiek het snel genoeg warm.

Typische middelbare-schooljongens zijn het. Bo (Daniel Cornelissen) en Tim (Willem Voogd), vrienden voor het leven, scheppen tegen elkaar op en dagen elkaar uit over seks en liefde, met veel schuttingtaal en fysieke bravoure. Tim is wat verlegener dan Bo, maar doet het eigenlijk veel beter bij de vrouwen dan zijn meer extraverte vriend. Schrijver Joachim Robbrecht en regisseur Timothy de Gilde weten vanaf het begin van de voorstelling de juiste toon te treffen door de niet-realistische, maar wel overtuigende jeugdtaal en de manier waarop de acteurs net niet helemaal lekker in hun lijf lijken te zitten, zoals dat pubers betaamt.

Plots breekt Jonas (Marius Mensink), een zelfverzekerde jongen uit Amsterdam, het overzichtelijke leventje van de dorpsjongens binnen. Omdat hij verder ‘alleen maar Facebookvrienden uit Amsterdam’ heeft, sluit hij vriendschap met het tweetal. Als ze samen naar Polen op vakantie gaan ontstaat er iets moois tussen Jonas en Tim, tot grote consternatie van zijn beste vriend.

Het mooie aan Bromance is hoe vanzelfsprekend de verschillende relaties tussen de jongens worden neergezet. Vooral de romantische toenadering tussen Jonas en Tim is ontzettend ontroerend, vanwege de manier waarop beide jongens zich aan hun onverwachte gevoelens overgeven. De chemie tussen de drie spelers is ijzersterk en ze geven zich volledig aan hun rollen over, waardoor er ook veel lucht en humor in het drama aanwezig is. De vlotte montage helpt hierbij ook: de verschillende scènes lopen naadloos in elkaar over, waarmee de lyriek van een lange, aaneengesloten, verwarrende zomer wordt gesuggereerd.

De homofobe buitenwereld wordt bijna volledig buiten beeld gehouden, zodat de focus bij de drie vrienden blijft, en hoe zij omgaan met wat er tussen hen gebeurt. De nadruk ligt niet uitsluitend bij de twee verliefden, maar ook bij Bo, en hoe zijn acceptatieproces verloopt. Het interessante aan zijn karakter is dat je blijft vermoeden dat zijn gevoelens voor Tim ook niet puur vriendschappelijk zijn, en zo wordt het inherent homo-erotische randje van een hechte mannenvriendschap subtiel onderstreept en communiceert Bromance ook dat verschillende vormen van intimiteit helemaal niet zo strikt te scheiden zijn.

Foto: Sanne Peper