Een langgerekt zwart speelvlak van zes bij twee meter en vele houten balken van verschillende hoogten. Meer hebben technicus Timothy van der Steen en evenwichtskunstenaar Alexandre Denis, die samen het Franse gezelschap La Mondiale Générale vormen, niet nodig voor Braquemard (niet alleen een kort steekwapen, maar in de volksmond ook een synoniem voor ‘lul’).

Wanneer Denis op de laagste balk gaat staan, denkt het publiek dat rondom het speelvlak zit nog: dat kan ik ook. Maar als Van der Steen hem een anderhalve meter lange balk geeft, verandert dat meteen. Zonder een voet of hand op de grond te zetten, weet Denis niet alleen de lange balk op de kleine te plaatsen en daarop te klimmen, maar die balk ook nog eens te draaien.

In het vervolg spelen beide heren een steekspel met elkaar en met de verwachtingen van het publiek, zonder ook maar een woord tot elkaar te spreken. Want ja, uiteindelijk staat Denis op de allerlangste balk, enkele meters boven het speelvlak, en inderdaad, als dominostenen valt een rij balken om. De twee bananen die Van der Steen eet en waarvan hij de schil nonchalant op het speelvlak gooit, spelen daarbij geen enkele rol. Terwijl hij door een uiterst secuur vegen wel de suggestie wekt dat ze cruciaal voor de voorstelling zijn.

Wanneer Denis na een klein half uur weer op de grond staat en de langste balk een zetje geeft, valt deze niet om, maar schommelt volkomen in balans langzaam heen een weer totdat hij volkomen stil staat. Beide spelers zijn dan al vertrokken: niet de technicus of de evenwichtskunstenaar staan centraal, maar het materiaal waarmee zij werken.

Foto: Gerard Dubois