Stel, je maakt een locatievoorstelling waarin je de geest van onze op hol geslagen mensheid tot inkeer probeert te roepen. En je situeert die op een begraafplaats. Best een gewaagd idee. Maar tijdens festival Karavaan pakt dit plan sterk uit, te meer daar de idyllische Natuurbegraafplaats in Koedijk – de eerste van Noord-Holland – ook nog Geestmerloo heet. What’s in a name. (meer…)
Er zitten meer theaterprofessionals op de publieksbankjes dan de vier die te zien zijn op het (geïmproviseerde) houten buitenpodium. Maar dat is puur toeval. Camping De Wereld, idyllisch gelegen op een goed verstopte locatie in Zeewolde, is een tijdelijke oase, opgetrokken door betrokkenen uit de festivalwereld. Met precies die relaxte, creatieve zomersfeer waarnaar iedereen in de culturele sector zo hartstochtelijk verlangt. Alleen vieren podiumdieren hier nu vakantie met hun kroost, sommigen noodgedwongen door de vele afgelastingen.
Bijkomend voordeel: hun kinderen krijgen deze avond een grappige, strijdbare bewegingsvoorstelling te zien: Boom goes the dynamite (7+) van het theatrale danscollectief MAN||CO. Half juli ging deze familievoorstelling, geregisseerd door Sanne Nouws, in première tijdens het Over het IJ Festival. In augustus toert Boom goes the dynamite nog langs festivals als Karavaan, Spoffin, het Limburg Festival, Stad als Podium en het Huiskamerfestival Noord, met aansluitend een theatertournee. Maar nu schalt hun cheerleadersound over het terrein van Camping De Wereld.
De wedstrijdsfeer zit er vanaf het begin goed in. Lisa Feij en Susan Hoogbergen, in sportief oranje/rood, nemen het als team ‘Vuur’ op tegen Sjifra IJpma en Roma Koolen van het paars-turquoise team ‘Wij’. Allemaal laten ze hun spierballen rollen en maken ze hun schouders breed. Ieder moment wordt mimisch uitvergroot, van de spanning bij de tos tot de traan bij het volkslied en van de bondjes met het (jonge) publiek tot de bontmutsjes op hun hoofd.
Spieren trillen van de zenuwen voor aanvang. ‘Om te winnen moet je willen winnen.’, roept een stem door de boxen. Maar dat blijkt dan weer reclame. Want ja, wie wil nu niet ‘een vitamineboost’ in ‘online vegan voordeelverpakking’? Telkens proberen de duo’s hun kop bij het duel te houden. Dan gaat het hard op het digitale scoreboard. Iedere voet op het veld van de ander levert punten op. Radslagen, kopstoten, afleiding, schwalbes. Alles lijkt geoorloofd in de jacht op de winst.
Uiteindelijk komt het einde met een opgeblazen wattenbol en een theatraal glittergordijn – Nouws laat in haar werk vaak een voorliefde zien voor glitters, guirlandes en confetti – een beetje abrupt. Maar de analogie met de Olympische Spelen ligt mooi voor het oprapen. ‘Kampioen worden is knap, maar kampioen blijven, dat is pas een wereldprestatie’, zo memoreert een radiocommentator toevallig op de terugweg naar huis.
Hilarisch is ook de vasthoudendheid van het jeugdige publiek. Wie eenmaal supporter is van team ‘Vuur’ geeft niet op, idem bij team ‘Wij.’ De splijting der geesten blijft zo tot het eind voor spanning zorgen. Ze springen van de campingbankjes en kopen na afloop zelfs een bonte supporterssjaal. ‘Zo knap’ klinkt er vanaf de achterste ouderrij, ‘deze meiden geven alles voor een wedstrijd om niets.’ En daarmee heeft bewegingscollectief MAN||CO deze avond een belangrijke winst op zak.
Foto: Bart Grietens
Wij zagen deze voorstelling in Alkmaar bij de Karavaan.
Ongetwijfeld zijn dit goede danseressen, maar het kwam er bij deze voorstelling niet uit. Helaas moet ik zeggen: wij hebben ons tamelijk verveeld.
Er zat weinig variatie in de dans. Na de eerste 15 minuten werd het een herhaling van zetten en verslapte de aandacht aanzienlijk.
Op geen enkel moment zagen we boeiend of spetterend danswerk. Ook de muziek bood geen soelaas.
Jammer, gemiste kans.