Dans die er mooi uitziet en behaagt. Dans die spannend is omdat hij ter plekke lijkt te worden gemaakt. Dans die je meetrekt in een wonderlijk landschap. Het is allemaal te zien tijdens Voorjaarsontwaken, het mini-festival voor ontluikend choreografietalent dat Korzo dit jaar samen met het Nederlands Dans Theater presenteert. Zo vindt het werk van […]
Het was persen bij de toegangspoort en proppen in het theater. Het was tijd voor Helemaal Melkweg, een festival met muziek, film, exposities, installaties, toneel en dans. In de theaterzaal werd het spits afgebeten door Bokko van Karel van Laere en Vanja Rukavina. Met hun intelligente en uitgebalanceerde mix van technobeats, film en live performance kregen zij het publiek binnen een paar minuten aan hun voeten.
Van Laere en Rukavina leerden elkaar op de toneelacademie in Maastricht kennen en in die tijd ontdekten zij op YouTube de Zuid-Koreaanse bokkoclubdansrage. Frame voor frame hebben ze de passen bestudeerd en zelf aangeleerd.
Aan het begin van de voorstelling wordt die verhouding tussen origineel en navolging omgekeerd. Van Laere en Rukavina worden op geluidsband aangekondigd als de hoofdact in een Koreaanse danscompetitie, hun namen zijn ingevoegd in een vreemde taal. Daar zijn ze dus begonnen en nu zijn ze hier in Amsterdam. Hun personages worden geïntroduceerd in op het witte doek geprojecteerde frames uit een getekend stripverhaal over jonge helden. Hun bekendheid en populariteit komt binnen via een skypeverbinding met een Koreaanse fan.
Wat uiterlijk betreft zijn Van Laere en Rukavina vrijwel dubbelgangers, wat ook geldt voor hun getekende verschijningsvorm van mangatekenaar Mustayaki. Welke is de echte, welke was er het eerst, wie is naar wie gemodelleerd, dat is de vraag. Die vraag wordt eveneens gesteld in een aantal Aziatische landen, waar beelden geënt zijn op echte mensen maar waar mensen hun identiteit tegelijkertijd ook vormgeven naar figuren uit de hen omringende beeldcultuur. Strips, films en reclames zijn er alomtegenwoordig en prikkelen de fantasie van menig jongeling. Een stijlvolle bokkodanssolo met dito outfit is een manier om je te onderscheiden. Beelden ervan zijn via internet altijd en overal beschikbaar, passen zijn thuis aan te leren.
De moeilijkheidsgraad van de bokkomoves schuilt dan ook niet in een virtuoze techniek, maar in het eigentijdse hoge tempo. De romp blijft roerloos, de heupen swingen licht, de ledematen slingeren nonstop en energiek naar alle kanten. Het gezicht blijft te allen tijde op standje cool.
De tweekoppige cast die live voor onze ogen danst wordt gaandeweg de voorstelling uitgebreid. Met een derde tussen hen in geprojecteerde danser, die even meedoet en dan weer verdwijnt. Met mollige jonge acteurs in een Fanta-light-reclame. Met simultane splitscreenbeelden van talloze danslustigen die de bokkopassen in hun huiskamers ergens in de wereld oefenen en zichzelf met de webcam filmen: allemaal hetzelfde en toch allemaal anders.
En aan het eind van de voorstelling met drie, Aziatisch ogende danseressen. In Bokko zien we de grenzeloze mogelijkheden van een wereld vol reële en virtuele beelden. Als steeds meer mensen bokkopassen aanleren, kan een dans gecomponeerd worden uit een aaneenrijging van stukjes solo, zo laat het vijftal zien, maar ook een choreografie waarbij iedereen zich samenvoegt in een unisono beweging.
Het is een mooi gegeven en misschien de aanzet voor een wereldwijde bokkodansdag onder leiding van dit creatieve duo. De grootste dans-flashmob ter wereld, goed voor een plaats in het Guinness Book of Records en tegelijkertijd een Dag van de blijheid, saamhorigheid en vrede. Go go!
Foto: Derk Stenvers
