Niks kun je meer maatschappelijk verantwoord nuttigen tijdens het kerstdiner. Aldus de ober tegen het gezin dat in zijn restaurant komt eten. Biggetjes zijn zielig. Koeien ook, ze worden steeds opnieuw zwanger om de melkproductie op gang te houden. En van palmolie krijg je kanker. Zo neemt comedy-groep Boesjans de verplichting tot duurzaam consumeren op de hak in de kerstvoorstelling Boesjans vreet zich vol.

Boesjans is een gezelschap van acteurs, schrijvers en een muzikant, onder regie van Wilhelmer van Efferink. Per voorstelling komen er mensen bij en vallen er af. Een aantal van de spelers van deze versie is bekend van jeugdtheatergezelschap BonteHond. Boesjans brengt met deze kerstvoorstelling een in hoog tempo gemonteerde collage van sketches en liedjes die ieder hooguit een paar minuten duren.

Kersteten, kerstbomen en kerstkostuums passeren de revue. Opzettelijk obligaat, expres lelijk, onvermijdelijk traditioneel. Er is geen ontkomen aan: iedereen is verplicht mee te feesten. Yvonne (de zeer expressieve Sabrina Nabermacnack), een vrouw in een met kerstmannen bedrukte jurk, spreekt de zaal luidkeels toe: ‘Ik wil het er niet over hebben!’ Waarover niet, dat blijft onduidelijk. Maar het is zonneklaar dat Yvonne zelf met haar gedram ervoor gaat zorgen dat het de hele kerst nergens anders over zal gaan dan over haar en haar probleem.

Een Rotterdammer met bierbuik, leren jack en gouden schakelketting (Erik van Welzen) presenteert het menu van een kerstdiner dat van voor naar achter bestaat uit vlees. Een slissende loser (Matthijs Mahler) is wanhopig op zoek naar zijn Russische Facebookgeliefde ‘Anastasia Casey Candylove.’ Hij heeft haar geld gestuurd, waarna ze uiteraard nooit meer iets van zich heeft laten horen.

De heilige Jozef (Jelle Mensink) komt een kraamcadeautje voor Jezus terugbrengen bij een onwillige winkelbediende met quasi-hip haar (Floyd Koster). Jozef heeft mot met Maria, want hij is tijdens de bevalling gevlucht omdat hij haar geslachtsdeel na het baren niet meer zal kunnen zien als geil seksobject: ‘Ik moet er op een gegeven moment ook weer iets inschuiven, toch?!’

Een dure dame (Eva Zwart) heeft een designer ‘out of the box’ een jurk voor zich laten ontwerpen: het ding heeft de vorm van een kerstboom. Mattijs Verhallen zorgt op piano en keyboard voor de overgangen tussen de sketches, van Amerikaanse kitsch-liedjes tot ‘Stille Nacht’.

In vorm en inhoud doet Boesjans vreet zich vol denken aan ouderwets cabaret, zoals we dat uit de vorige eeuw kennen van groepen als Lurelei en Don Quishocking: een liedje zingen, een sketchje spelen – en dan snel afgaan, een ander pakje zoeken in de kledingrekken die tussen de kerstbomen staan, en weer opkomen als een volgend personage. De door een collectief van schrijvers bedachte sketches variëren van geestig en puntig tot wel erg studentikoos. Nu en dan missen sketches een behoorlijke pointe, of is het spel te zwaar aangezet en te amateuristisch.

Maar het geheel levert beslist een grappige avond op. Boesjans vreet zich vol heeft geen grotere pretentie dan een vrolijke kerstvoorstelling te zijn. Dat is goed gelukt.

Foto: Floyd Koster