De voorstelling Boer wil betere vrouw begint met loodzware zwijgzaamheid aan de keukentafel van een boerderij. Tientallen jaren zwijgen aan die tafel hebben niet kunnen voorkomen dat er iets is gaan broeien. En dat moet eruit. Hoe dan ook.

Joep Onderdelinden speelt Ties, een boer van tegen de vijftig. Zijn accent ligt dichtbij dat van zijn rol als Postbode Siemen in de VPRO-productie Zaai, maar dan iets kordater en minder wereldvreemd. Ties is namelijk geraakt door werelds verlangen. Hij fantaseert om met presentatrice Yvon Jaspers op een hek te zitten en samen over het weiland te turen. Vanwege haar geeft hij zich op voor Boer zoekt vrouw. Enige probleem: Ties is al getrouwd is, met de wat saaie Helma (‘Geef haar een kop koffie en een kano en ze is gelukkig’).

Helma is een schitterende rol van Wimie Wilhelm. Ze grossiert in nuchterheid en wantrouwen (‘Opstandige boeren draaien loeren’). Met haar schorre, lage stem en prachtige dictie haalt ze ieders sterallures finaal onderuit. Een confrontatie van haar met Yvon Jaspers was niet te zien op het toneel, maar zou binnen tien seconden in het nadeel van de goudgelokte en roodgelaarsde presentatrice uitmonden.

De derde bewoner is knecht Don Bakker. Wil van der Meer lijkt de rol van zijn leven te spelen. Hij is aanvankelijk een stugge, zwijgzame man. Niemand weet waar hij 27 jaar geleden vandaan kwam. Als zijn verlangen wordt gewekt door de uitbater van een nieuwe modezaak in het dorp, krijgt ook hij vleugels. Hij staat voor gek, loopt met zijn kop tegen een muur, maar voelde toch even het bloed in zijn aderen stromen.

Het is een gelukkige beslissing geweest om de drie acteurs aan hun eigen rol te laten meeschrijven, dan weet je immers dat je krijgt waar ze goed in zijn. Toch rammelt en rommelt het verhaal nog teveel. Wanneer op de vette lach wordt gespeeld vliegt de voorstelling te vaak uit de bocht en moeten alle zeilen worden bijgezet om naar de intimiteit van de keukentafel terug te gaan. Potsierlijkheden, het om jezelf lachen en het verwijzen naar televisiekennis doen hieraan afbreuk.

Het plezier in de voorstelling zit hem in de zorgvuldig vormgegeven details: de radioberichten van Radio Olderveen (‘rural around the world’), het decor en de erg leuke spreekwoorden en gezegden die te pas en te onpas te berde worden gebracht.

Verrassend mooi is het lied van Helma over hoe zij en Ties elkaar dertig jaar geleden op de kermis ontmoetten. Wimie Wilhelm heeft dan wel geen zangstem en het muziekarrangement en de tekst zijn allesbehalve doorwrocht, maar de gevoeligheid van het nummer zit hem in het feit dat ze eindelijk een glimp van de liefde voor haar man laat zien. Een tederheid, die ze anders altijd ver heeft weggeborgen, want ‘met een boer die over zijn gevoelens praat krijg je de gierput niet leeg’. Het lied kreeg terecht een open doekje.

Foto: Raymond van Olphen