‘No explanation’ staat er op de folder die bij de inkom ligt, en ‘eins zwei drei – die Kunst is frei’. Verder niets. De toeschouwer moet het zelf maar uitzoeken bij de première van body a.k.a. Een bevreemdende opgave, maar een hartroerende ervaring tegelijk. (meer…)
In Body of Knowledge – At Home probeert de Australische theatermaker Samara Hersch culturen en generaties met elkaar te verbinden via intieme telefoongesprekken. Een intrigerend concept, dat echter te veel aan de oppervlakte blijft steken.
Na een korte inleiding via Zoom, word ik om kwart over een gebeld vanuit Melbourne. Aan de andere kant een jongere die mij niet kent, maar me alles mag vragen. De eerste vraag gaat over de muziek waarnaar ik als tiener veel luisterde. Nummers die we een dag eerder al via whatsapp deelden en die na de voorstelling opduiken in een playlist, maar al snel gaat het over onzekerheid, niet weten wat je wil en twijfels over de toekomst. Na een kwartier is het gesprek voorbij en ontvang ik instructies voor het volgende telefoongesprek.
Dit ritueel herhaalt zich nog tweemaal, waarbij ik bij ieder nieuw gesprek iets uit het pakje dat een dag eerder via de post arriveerde mag openmaken. Achtereenvolgens: kauwgom, een gezichtsmasker en Australische zoutjes met pizzasmaak. Het tweede gesprek voert naar verslaving, het rituele aspect van een sigaret aansteken en ochtendrituelen die zo ingeslepen zijn dat je er niet meer bij nadenkt. Het generatieverschil blijkt even later kleiner dan gedacht in een gedeelde afkeer van TikTok en in het derde gesprek komt vriendschap aan bod.
Na de drie een-op-een-gesprekken praten de jongeren onderling na, waarbij ik, net als de andere deelnemers, mag meeluisteren. Dit meeluisteren voelt intiemer dan de individuele gesprekken hiervoor, omdat de jongeren hier onderling hun zojuist opgedane indrukken van de gesprekken met ons uitwisselen. Opnieuw blijkt vooral dat de verschillen tussen de generaties helemaal niet zo groot zijn: jongeren worstelen in 2021 voor een groot deel met dezelfde problemen en onzekerheden als de vorige generatie.
Een conclusie die weinig verbazing zal wekken, zeker omdat deze hier nog eens extra gevoed wordt doordat de culturele verschillen tussen Australië en Nederland klein zijn. Het zijn immers allebei landen met een grote welvaart, een democratisch gekozen regering en goed onderwijs. Van een uitwisseling tussen culturen is in Body of Knowledge – At Home dan ook geen sprake. Ook sociaal zijn de verschillen gering: zowel de Australische jongeren als hun volwassen Nederlandse publiek hebben allen hun middelbare schooltijd met een diploma achter zich. De gesprekken zijn boeiend en intiem, maar vooral veilig onder elkaar; de problemen die aan de orde komen zijn vooral die van de geprivilegieerden in de eerste wereld.
