Zeven mannen in Superman-pak door de straten in Utrecht, hoe hilarisch kan het zijn? Veel hoeven deze mannen niet te doen, dankzij het contrast tussen hun outfit en hun grijze lokken zijn ze al snel theatraal. Blue Tired Heroes van de Zwitserse choreograaf Massimo Furlan is een ode aan de imperfectie.

Het Nederlands heeft een mooie uitdrukking als het gaat om het begrip antiheld: een held op sokken. Daar lijken ze wel een beetje op, de zeven mannen die tijdens het SPRING Performing Arts Festival compleet met rode cape, rode sokken, rood broekje en het herkenbare blauwe tenue van Superman door de straten van Utrecht trekken. Hier geen jonge mannen met goddelijke lichamen, Furlan onderzoekt de breekbaarheid van de mens, zijn cast is een selectie van lokale oudere mannen. Hier en daar speelt een buikje op. Stilzwijgend lopen ze in een rijtje achter elkaar, altijd in dezelfde volgorde. Het is een ontroerend beeld, dat direct een gevoel oproept en je doet gniffelen.

Zo nu en dan houden ze zich op en staan ze minutenlang in een pose. Geleidelijk creëren die haltes betekenis en op de meest hilarische momenten schuift een nieuwsgierig, licht ontregeld straatpubliek aan bij de stoet kijkers. Heel wat kiekjes worden er gemaakt van de mannen, bijvoorbeeld als ze met hun gezamenlijke gewicht tegen een boom leunen, alsof ze hem in beweging willen brengen. Vlak voor een winkelingang in de Voorstraat houden de mannen halt om in een lange rij te wachten. Boven de winkel hangt een bord: ‘Taco Mundo zoekt medewerkers’. En zo zijn er vele komische momenten tijdens de tocht. Ze staan stil bij het stoere kunstwerk van Nick Steur op de Neude, die grote rotsblokken op elkaar laat balanceren en in een kapperszaak nestelen de heren zich minutenlang in de stoelen voor de spiegels. Gevaarlijk wordt het bijna als ze de weg oversteken en een bus plots halt moet houden.

Furlans voorstelling is simpel maar o zo effectief. Het is een boodschap die iedereen, passant of niet, direct begrijpt. Onze held of rolmodel is een man die nooit zijn perfecte vorm verliest en nooit ouder wordt. Furlan vat het samen op droogkomische wijze en zonder veel poeha. Zijn oude, wijze mannen zijn incognito en zijn levende cartoon is een pleidooi voor de imperfecte mens. Toptheater in de straten van Utrecht, dat je niet mag missen!

Foto: Francoise Bolechowski