Blood Links is een even antropologisch als sociologisch document; sober en documentair theater dat de diaspora volgt van Chinese migranten uit de negentiende eeuw. We krijgen een inkijkje in de familiegeschiedenis van de Australische fotograaf en theatermaker William Yang.

Twee schermen, daartussen staat een kleine, tengere man. Hij leidt zijn persoonlijke verhaal in met de stamboom van zijn grootouders, oude zwart-wit portretfoto’s op het linker en rechter scherm wisselen elkaar af. William Yang (1943) is een verteller, aan de hand van door hem zelf geschoten foto’s en beelden uit de oude doos maken we kennis met zijn van oorsprong Chinese familie. Tijdens de diaperformance veranderen de zwart-witbeelden geleidelijk in kleurenprints. De voorvaderen van Yang verlieten eind negentiende eeuw het traditionele China om naar de economisch bloeiende mijnstadjes van North Queensland in Australië te trekken. We duiken de geschiedenis in en worden geïnformeerd over een raciale moord op een familielid: een traumatische gebeurtenis in het familieverhaal. Chinezen hadden destijds geen enkel recht en een moord op een Chinees was geen overtreding. De dader ging vrijuit, een nauwelijks te bevatten gegeven.

Yang toont ons het droge Queensland in een reeks mooie beelden van bomen. Dan maken we kennis met de meest naaste familieleden van Yang. Zijn ouders bijvoorbeeld, die in tegenstelling tot de meeste Chinezen van hun tijd een verbinding aangingen op basis van de liefde. Met beheerste rust en veel persoonlijke reflectie vertelt Yang het verhaal bij de beeldenreportage. Zo illustreert een foto van de kinderen met Micky Mouse-masker goed hoe Yangs moeder haar kinderen opvoedde volgens de westerse traditie. De Chinese identiteit werd zwaar genegeerd in de familie Yang, er viel geen eer aan te behalen. Yang zelf onderdrukte deze nog heviger dan zijn homoseksuele identiteit. Lang verschool hij zijn Chinese identiteit onder de naam Young. Blood Links laat zien hoe hij op meerdere fronten en in verschillende fasen van zijn leven uit de kast kwam. Identiteit is een thema dat het hele oeuvre van Yang doorkruist, zowel op zijn foto’s als in zijn documentaire performances. Het is wonderlijk hoe deze kunstenaar, al ver in de zeventig, nog steeds optreedt met zijn persoonlijke documenten. Ze zijn universeel en kennen gehoor in de zaal, die voor deze gelegenheid gevuld is met een grote groep Chinezen.

De familie Yang waaiert uit over andere delen van de wereld. Leden van de familie verbinden zich met partners uit verschillende landen. Die hebben ieder voor zich ook weer een geschiedenis. Soms ben je even de draad kwijt in de kluwen mensen die voorbij komt, maar over het algemeen heeft Yang zijn verhaal wel op orde. Hij creëerde Blood Links in 1999. De internationale serie Get Lost (Fonds Podiumkunsten) haalt de voorstelling wel heel laat naar Nederland! Dat Blood Links na dik vijftien jaar nog evenveel waarde heeft, lijdt geen twijfel. In een tijd waarin migratie de politieke agenda opnieuw bepaalt groeit die waarde zelfs. Als Yangs sobere en ingetogen performance iets blootlegt, dan is het wel de tragiek die migratie met zich meebrengt, van grof racisme tot persoonlijke, diep verinnerlijkte identiteitskwesties.