Beuk de Houthakker gooit de bovenkant van een enorm stuk kaas open. Zij is zeer verleidelijk gekleed, springt uit de homp kaas en zingt met zwoele stem ‘Happy Birthday’ voor de muis die haar huis onrechtmatig heeft ingenomen. De meeste volwassenen in De Krakeling herkennen meteen Marilyn Monroe die de Amerikaanse president John Kennedy toezingt op zijn vijfenveertigste verjaardag. Zo, de begeleiders van de kleintjes hebben hun extra pleziertje binnen. De kinderen hebben meer dan genoeg lol gekregen.

Arend de Uil (zijn broer heet Merel) is dakloos. Beuk de Houthakker (Kim van Zeben) is ook wel erg rigoureus tekeergegaan met het hakken van bomen om een mooie blokhut voor zichzelf te bouwen. Sjef de Muis heeft nog wel een optrekje in een boom, maar ook die gaat eraan als Beuk met haar cirkelzaag in actie komt. De twee dieren – normaal gesproken niet echt elkaars vrienden, maar deze uil is vegetariër – zinnen op wraak.

Wat dan volgt is een zalige bestorming van het huis door Sjef de Muis. Beuk wordt helemaal gek gemaakt door die aalvlugge pieper, die het huisje via alle hoeken en gaten infiltreert. De kleine poppenmuis is dan inmiddels omgetoverd tot een groot exemplaar in de persoon van Rogier in ’t Hout, die het tot een waar gevecht laat aankomen. Er wordt met scherp geschoten, met fruit gegooid, we zien een ‘zwaardgevecht’ met een gigantische lucifer en een geweer als zwaard, het is ‘rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan’, waarna uiteindelijk de muis aan het langste eind trekt en met een pijp in de mond en een boek op schoot voor de open haard zit. Er wordt gezongen: ‘Ingeluisd door de muis. Nou heb je zelf geen huis’, waarna uit een andere hoek klinkt: ‘Wat is dat toch met dat rijmen hier. Het lijkt wel Shakespeare’ (weer een glimlach bij de volwassenen).

De strijd om de macht is een paar kinderen in de zaal te machtig geworden. Uit verschillende kelen klinkt het huilend  ‘Ik vind het eng’, waarna moeders met hun kroost de uitgang zoeken. En dan hebben ze nog gemist dat Beuk met een bijl een stuk van de muizenstaart afhakt en het huis in de fik wordt gestoken.

Het trio Kim van Zeben, Rogier in ’t Hout en Bram de Goeij (regie) heeft een buitengewoon enerverende, cartooneske slapstickvoorstelling gemaakt met fysieke strapatsen, grappige houten voorwerpen, een schitterende uil-pop (van Siem van Leeuwen), vrolijke geluidjes, onschuldige flauwiteiten en speciale effecten die de kinderen op de stoelen doen wippen en waar ook nog tussen de regels door iets wordt gezegd over natuurbehoud en vriendschap tussen mens en dier. En het was niet zo lang geleden en niet zo ver hier vandaan…

Foto: Sanne Peper