Een tweepersoonshotelbed plus een enkele stoel eromheen vormen onze schouwburgplaatsen. De toeschouwers kijken naar een groot televisiescherm. Een jonge vrouw verschijnt in beeld, ze loopt met een rolkoffer over dezelfde kade waaraan het hotel ligt. Ze checkt in bij dezelfde balie als waar wij onze entreebewijzen ophaalden. Het wordt spannend. Film en werkelijkheid, televisie en theater: het gaat allemaal bijzondere verbanden met elkaar aan, die ik niet zal prijsgeven.
Wel kan ik schrijven dat de Simone uit de titel verwijst naar een jonge, zelfbewuste vrouw, Simone de Vries. Zij houdt lezingen over vrijheid en onafhankelijkheid, geheel in de geest van haar grote heldin, de Franse schrijfster en essayist Simone de Beauvoir. Tijdens de presentatie van haar boek In the golden cage houdt de Nederlandse Simone een vurig pleidooi voor onafhankelijkheid en vrijheid in de liefde. Ze vergelijkt liefde met roulette; telkens een ander proberen, telkens nieuwe relaties aangaan houdt de passie gloeiend en de liefde nieuw. Ze roept de aanwezigen op: ‘Wees geen slaaf van vaste patronen, geen kameraad van eenduidigheid. Wees een individu dat telkens verandert.’
Ondertussen verschijnt er een jongeman in beeld in een rode trui en met een beginnend baardje. De stoere Simone schrikt op, vlucht weg van de afterparty en neemt haar intrek in een hotelkamer. In flash-backs krijgen we beelden uit haar recente verleden. Diezelfde jongeman probeert haar te verleiden terwijl ze op bed werkt aan haar studie over vrouwelijke onafhankelijkheid. Het is een intens en mooi gespeelde scène, waarin Simone (Cat Smits) prachtig de wanhoop acteert van een vrouw die haar vriend opdringerig vindt: ‘Nu even niet,’ zegt ze.
Als hij slaapt verlaat zij stiekem het huis. Haar heil zoekt ze in de hotelkamer, daar kan ze tot rust komen, daar kan ze nadenken over haar leven. Als afscheid laat ze op het bed een kleine papieren pop achter met een tekst erop geschreven. Is ze eenmaal in de hotelkamer dan klinkt indringend kloppen op de deur. In een envelop vindt ze de papieren pop terug, ditmaal omstrengeld met een jongensfiguur. Het is spooky wat hier gebeurt.
De voorstelling speelt zich af in het Lloyd Hotel aan de Amsterdamse Oostelijke Handelskade, onder de hoede van het Amsterdam Fringe Festival. Ooit was dit een opvanghotel voor landverhuizers uit Oost-Europa met als bestemming Zuid-Amerika, daarna jeugdgevangenis en plek voor kunstenaars. Die historische context geeft aan het verhaal over het dilemma van Simone een mooie extra dimensie. Haar hoofd geeft haar in alleen te moeten zijn, haar hart spreekt echter een andere taal. Als ze opeens met een papieren pop waarvan het gezicht sterke gelijkenis vertoont met een bekend portret van Simone de Beauvoir een liefdesspel speelt, krijgt In bed with Simone een andere dimensie. Is ze verliefd op De Beauvoir en ligt haar seksuele voorkeur bij vrouwen? Is dit een spel over ‘de tweede sekse’ die elkaar niet alleen intellectueel maar ook in de lichamelijke liefde zoekt, naar het beroemde gelijknamige boek van De Beauvoir?
Het blijft gissen, echt dwingend duidelijk wordt het in onze ogen niet. De makers van de voorstelling hebben zich verenigd onder de naam Play On Demand. Zij brengen op verzoek voorstellingen bij u thuis. Daartoe leent deze voorstelling zich uitstekend. De groep staat onder artistiek leiderschap van regisseur Puck van Dijk. Voor deze uitvoering schreef Simone van Saarloos (opnieuw een ‘Simone’) de beslist uitstekende tekst met de juiste mengeling van filosofie, reflectie en verbale daadkracht.
Het knappe is dat de toeschouwer in de anonieme hotelkamer wezenlijk geïnteresseerd raakt in het spanningsveld tussen vrijheid en onafhankelijkheid. En die smetteloos witte hotelkamer is de ideale entourage van een voorstelling als deze. Mooi is deze observatie, die de drie Simones delen: Simone de Beauvoir, Simone de Vries en Simone van Saarloos: het is een loflied op de Einzelgänger: ‘Wie alleen wakker wordt, moet elke dag op zoek gaan naar een nieuw begin. Elke ochtend is een nieuwe bladzijde in het dagboek. Blank, wachtend op woorden.’ Prachtige metafoor.
