‘Meisjes’ is voor Introdans een rekbaar begrip. Moderne meisjes heet de voorstelling met drie stukken van dameschoreografen die best 78 kunnen zijn, zoals het monument Lucinda Childs. Zij maakte een nieuw stuk voor de Arnhemse groep. Didy Veldman en Regina van Berkel zijn een stuk jonger, maar toch rond de vijftig. Het gaat kennelijk om geestelijke jeugd. Dat de choreografen ook jeugdig bewegen, zie je op de introducerende filmpjes. (meer…)
Met Balletklassiekers en Moderne meesters presenteert Het Nationale Ballet de Junior Company. Voor het tweede jaar krijgen jonge, zeer talentvolle dansers die vers van de Nationale Balletacademie of een opleiding elders ter wereld komen een podium om de stap van opleiding naar professioneel gezelschap te overbruggen.
Het avondvullende programma met zijn stevige hoeveelheid korte werken zit dan ook tussen volwaardige voorstelling en schoolpresentatie in. Het is wat aan de lange kant, maar het is ook bijzonder veelzijdig en boeiend. Welk talent loopt er rond? In wie zie je die toekomstige stersolist al doorschemeren?
Met de mierzoete balletklassieker Napoli (1842) van August Bournonville wordt de zeer technische ballettraditie duidelijk die ten grondslag ligt aan de opleiding van deze jonge dansers. En natuurlijk mag Het Zwanenmeer niet ontbreken. Eens te meer wordt zichtbaar hoe pittig een pas de deux voor de man is, met het in balans houden van zijn partner, de minutieuze gewichtsverplaatsingen en tal van hoge lifts.
Het programma krijgt een prikkelende wending met de choreografie Embers (2013) van Ernst Meisner, tevens artistiek leider van de Junior Company. Een compact duet dat op het lijf geschreven lijkt van vooral talent Nancy Burer, die een prachtig fysiek lijnenspel en een mooie gevoelswereld laat zien. Ook schemert het scherpe spel van afstoten en aantrekken tussen man en vrouw al licht door bij deze jonge mensen in het volwassen Visions fugitives (1990, Hans van Manen).
Naast deze werken en het vreemd kinderlijke Full moon van Milena Siderova biedt het programma twee opmerkelijke wereldpremières. Het verfijnde en ingetogen Surfacing van de nog maar 23-jarige Robert Binet laat met vier dansers een interessante groepsdynamiek zien; een organisch netwerk met golvende structuren. In elkaar hakende armen op voortkabbelende pianomuziek worden afgewisseld met grote energieke klassieke sprongen, die een poging lijken tot het ontsnappen aan de zwaartekracht. Een stijl die opvalt temidden van de andere werken.
Blink van Juanjo Arques, die tweede solist was bij Het Nationale Ballet, is de tweede première van de avond. Arques maakte het werk speciaal voor de Junior Company. Het is een aangename mix van hedendaagse en commerciële dans; ripples, flow en gekke loopjes. Het spel van een verliefd stelletje, het gewichtloos zweven in de ruimte, vrijheid en een knipoog. De dansers van de Junior Company zetten het feilloos neer. The Ultimate Dance Battle zouden ze zeker gewonnen hebben.