Wilde konijnen kunnen snelheden halen van ruim vijftig kilometer per uur. Maar in plaats van enorme afstanden af te leggen, komen ze hooguit slechts zo’n vierhonderd meter van hun hol vandaan; het zijn extreem schrikachtige wezens. (meer…)
Het is een overzichtelijk bestaan, met een biertje op z’n tijd, lasagne als avondeten en een hamster als huisdier. Meer heeft Antiman niet nodig. Af en toe wordt ie opgeroepen, bijvoorbeeld als er iemand uit de buurt een sleutel in een put heeft laten vallen, of als er een melkkannetje zoek is. Hij verhelpt het leed van de gewone man – zo is Antiman, de titelheld van de nieuwe voorstelling van het Utrechtse gezelschap TG Tiefschnee.
Niet een heel spannende held dus, maar auteur Rinske Bouwman heeft er wel een heel sympathieke, licht-tragische figuur van gemaakt, een met wie je graag meeleeft. Zijn T-shirt zit te strak om zijn bierbuik en zijn cape doet net zo vaak dienst als een grote rode slab, maar in de verte doet hij toch heus denken aan, inderdaad, Superman.
Veel is net niet wat het had kunnen zijn voor Antiman. Verwachtingen zijn niet ingelost, dromen in de vergetelheid geraakt, het leven dreigt een sleur geworden: melancholisch getinte constateringen die de makers (naast Bouwman regisseur Merel van Huisstede) op pakkende manier inbedden in geestige vondsten.
Zo verwijst de vormgeving naar de graphic novels van de iconische Superman (en/of Spider-Man), waarbij de personages steeds in en uit verrijdbare kaders stappen. Meervoud, want Antiman – die misschien wel liever grafisch ontwerper had willen zijn –krijgt tegen wil en dank gezelschap van Lance, een overgemotiveerde masterstudent die stage komt lopen. Deze ‘eerste assistent’ heeft er zin in: hij wil niets liever worden dan eerste assistent.
Tussen het duo ontspinnen zich allerhande gesprekken, uiteenlopend van heel praktisch, over het werk van een superman (en zijn eerste assistent) tot langs de neus weg opgeworpen levensvragen. Echt nieuwe inzichten levert de voorstelling misschien niet op, maar de wendingen die ze neemt zijn wel vaak onvoorzien, en er wordt aanstekelijk gespeeld: door Bengt Kropmans als de grappige, ambitieuze Lance naast Boris van Bommel als de aandoenlijke antiheld die als geen ander zo stoïcijns lasagne kan eten.
Foto: Lenka de Hoogh
Klinkt goed wij gaan zeker kijken!!!