In een goed geventileerde concertzaal waar iedereen op anderhalve meter afstand van elkaar moet zitten, is het niet eenvoudig om de sfeer en energie van een Paradevoorstelling op te wekken. In Anne-Fay’s Reaspora blijft de broeierige hitte van de tenten gelukkig ver weg, zonder dat er aan intimiteit wordt ingeboet.

De corona-uitbraak heeft de gebruikelijke festivalzomer flink op z’n kop gezet. Net nu de Parade het dertigjarige bestaan viert, mag het rondreizende theaterfestival niet in zijn gebruikelijke vorm plaatsvinden. In plaats daarvan hebben onder andere Paradiso in Amsterdam en het Eindhovense Parktheater hun podia beschikbaar gesteld voor verscheidene double bills, zodat een aantal voorstellingen alsnog zo veilig mogelijk kan worden gespeeld.

Zo ook Anne-Fay’s Reaspora, een theatraal concert van zangeres en danseres Anne-Fay Kops, geregisseerd door haar broer Felix Kops (met wie ze samen kunstenaarscollectief Onyx & Ivory vormt). Met dit project willen ze onderzoeken welke reis hun familie heeft afgelegd voordat ze in Nederland terecht kwamen. Ze reisden af naar Aruba, Curaçao, Suriname en de voormalige Afrikaanse Gold Coast (China konden ze vanwege de pandemie niet bezoeken), om zo meer te weten te komen over de imperialistische en koloniale verhoudingen tussen die landen, de verschillende culturen en de wortels van hun familie.

Want de relatie die Kops heeft tot haar familiegeschiedenis is ingewikkeld. Ze is white passing, maar heeft een zwarte moeder. Zij heeft nauwelijks persoonlijke ervaringen met racisme gehad, maar heeft wel bij haar moeder gezien wat racisme met een mens doet. Zo deelt zij op haar Instagram dat haar moeder vertelde dat ze bij de geboorte van haar kinderen blij was dat zij wit waren, zodat ze niet hoefden te leven met het racisme dat zij zelf heeft ervaren. Deze worsteling met hoe zij zich tot haar roots verhoudt, vormt de rode draad in de theaterversie van Anne-Fay’s Reaspora.

Anne-Fay Kops is een performer van jewelste. In de twee nummers die meer gospel-georiënteerd zijn, maakt Kops kippenvelopwekkende uithalen, die schitterend echoën in de Amsterdamse poptempel. De mix van electronica, soul, hiphop en gospel maakt de muziek van Onyx & Ivory tot een bijzondere combinatie van goede, harde beats en intieme doch grootse zang en lyrics. De muzikanten (de hypnotiserend enthousiaste drummer en bassist Gino-Cochise en toetsenist Anan Yaari) zijn van begin tot eind een feest om naar de kijken, door de overgave waarmee zij hun instrumenten bespelen. De nummers worden aangevuld door dansers van DOX en hoewel deze technisch knap zijn uitgevoerd, zijn de meeste choreografieën behoorlijk figuratief, zeker vergeleken met de teksten.

Kops weet het publiek, ondanks de fysieke afstand en hun beperkte omvang, van meet af aan mee te krijgen. Er is een enthousiasme voor haar optreden dat ik nog nooit bij een Paradevoorstelling heb meegemaakt. Dat de coronamaatregelen ervoor zorgen dat niemand op kan staan om zelf te dansen, mag de pret niet drukken. Er wordt gejoeld, gefloten en gejuicht. Wat een verademing om een publiek te horen juichen wanneer een choreografie ingezet wordt. Ditzelfde enthousiasme vertaalt zich naar een overweldigende en intieme stilte tijdens de prachtige ballads.

Deze korte voorstelling van Onyx & Ivory is pas de eerste uiting van hun reasporaproject, een cd en landelijke tournee zullen nog volgen. Dit korte theaterconcert maakt alvast enorm nieuwsgierig naar een uitgebreidere versie met een wat grotere rol voor de dansers. Hopelijk op de Parade 2021. Een warme, broeierige tent neem ik dan graag voor lief.

Foto: Felix Kops