‘Hoofd afhakken is niet genoeg’, zingen de twee vrouwen op het podium. ‘Patriarchaat is een vorm’, zingt een van hen. ‘Een worm?’, reageert de ander. ‘Een vorm!’, zingt de een weer. De begeleidende muziek is van een vergelijkbaar niveau: te simpel om het zingend vermogen van de twee spelers wezenlijk uit te dagen.

Angrybodies is een voorstelling van Anouk Friedli en Guus Diepenmaat, die werd gespeeld op het festival Explore the North in Leeuwarden. ‘ANGRYBODIES is boos’, aldus de programmatekst. ‘Waarover dan? Het kapitalisme, het patriarchaat, de politiek – de lijst gaat door. De geëngageerde punk-songs van ANGRYBODIES nodigen je uit om je boosheid eens niet te onderdrukken, maar door je lichaam te laten gieren. Parkeer je mindfulness, yoga en therapie. Wees potverdorie een keer woedend!’

Punk lijkt weer aan populariteit te winnen, nu een groeiende groep mensen er geen been meer in ziet om zijn woede over alles ongebreideld te botvieren, op personen, objecten en instituties. Punk is altijd protestmuziek geweest, maar ook wel meer dan dat. Bij punk denk je ook aan heroïne, grof geweld, een vroege verslavingsdood. Bij punk hoort dreiging.

Angrybodies komt nooit ook maar in de buurt van dreiging. Het welwillende publiek in het Leeuwardse Fire Café hopt braaf een beetje mee. Er is evenmin veel reactie als Friedli op de bar springt en haar toeschouwers oproept om al hun woede via hun benen weg te dansen. Waarom zouden ze ook? Friedli en Diepenmaat brengen dat hoofd afhakken, wat vrij ver gaat maar toch ‘niet genoeg’ is, hahaha, als ware het een goeie grap.

Bedoelen ze wellicht een satire op geweldpunk? Maar dan relativeer je toch niet? Dan ridiculiseer je. Neem BOM van Hang Youth. ‘Laat een CEO janken / Help zijn boel naar de kanker fuck zijn shit breng zijn hoofd naar de guillotien.’ Toe maar. Daar kunnen Friedli en Diepenmaat nog een flinke punt aan zuigen, evenals aan de muziek en de zang van Hang Youth.

De tekst van BOM is zó over the top dat je begint te twijfelen: bedoelen ze dit echt zo, of is het satire? Vermoedelijk het laatste, gezien dit bizarre filmpje dat een totaal andere sfeer creëert. Maar dat gaat Hang Youth ons zelf niet vertellen natuurlijk. De crux zit in die twijfel: is het satire, of menens? En daar zit ook de dreiging. Heeft Sid Vicious ooit zo zijn fans aangespoord: ‘Wees potverdorie een keer woedend’? Ik weet het niet. Maar het lijkt me sterk.

Diepenmaat en Friedli hebben RITCS met succes afgerond, een gereputeerde opleiding in Brussel. Sindsdien zijn ze best productief, met voorstellingen die er op papier goed uitzien, zoals Dans, dans, dans en What The God, ondersteund dan wel gepresenteerd door gerenommeerde partijen als NTGent, De Singel in Antwerpen en Theater Aan Zee in Oostende.

Van origine zijn de twee theatermakers. Recentelijk besloot het duo ‘het over een andere boeg te gooien: voorbij de theaterbubbel, stuiterend de poppodia en cafés in’. Maar Angybodies stuitert niet, het hopt slechts een beetje.

Foto’s: Alies Torfs