‘Ik ben al jaren dood, maar ook dat is natuurlijk maar een verhaal.’ Deze zin keert in verschillende vormen terug in de fraaie solovoorstelling van Dick van den Toorn, die ondanks de titel zeker niet alleen over de schrijver, dichter en televisiemaker Boudewijn Büch (1948-2002) gaat. (meer…)
Bijna al zijn bladeren is hij kwijt en zijn ooit zo strakke stelen zwabberen onhandig in het rond. Toch wordt de plant gekoesterd door kantoorbediende Kelvin, werknemer van Droomreizen BV Nederland. Ooit was Kelvin een van zevenduizend medewerkers. Nu zijn er nog maar tien over. Ze komen elke dag naar hun werk en houden zo de schijn hoog. De voorstelling Alpha Centauri van TG 42 behandelt de gevolgen van de financiële crisis op luchtige en snedige wijze.
Wat doe je als je werk ophoudt en je niet weet waar je dan naartoe moet? Dan werk je door en doe je alsof er niets aan de hand is. Zo werd het althans bedacht door de schrijver van Alpha Centauri, Joeri Vos, die tevens de rol van boekhouder speelt. Dus dat doen ze, de serieuze Kelvin, de conciërge Willem, de joviale Klaas, de dronken Christel, de moeder-in-scheiding Katja, de opgenaaide manager Nina met haar slappe partner Maarten, de angstige boekhouder Jelle, de betrokken uitzendkracht Chantal en de lijkbleke, reeds ontslagen Joachim.
Maar het laagje schone schijn van alledaags kantoorgebabbel is flinterdun. Eigenlijk gelooft niemand meer in de droom-kantoorwereld die ze samen al vier jaar in stand houden. Dus komt de drank op tafel, worden persoonlijke relaties in de groep gegooid en raakt geleidelijk aan iedereen doordrongen van dezelfde uitzichtloze schijnwerkelijkheid. Gelukkig is er toch nog ontsnapping uit deze misère mogelijk in de vorm van een ruimtereis. En hoe ongeloofwaardig dat ook klinkt, in de wereld van Droomreizen BV klopt het helemaal.
Joeri Vos schreef de tekst in 2006 voor de gezamenlijke afstudeervoorstelling van zijn toneelschoolklas, in regie van Gerardjan Rijnders. Dat was het begin van de crisis, de Amerikaanse huizenmarkt begon net in te storten. Inmiddels zitten we er middenin en blijkt Alpha Centauri nog steeds actueel maar vooral geestig, ondermeer door de combinatie van flauwe machograppen, kantoordromen over een eigen parkeerplek dicht bij de lift, uitwijdingen over spirituele verlichting (‘een paradigmaverschuiving in de ziel’) en theorieën oever kwantummechanica die net niet te volgen zijn.
Bijna komen ze met zijn allen in een loop terecht, door fluctuaties in de kromming van de ruimtetijd. Maar gelukkig is daar de zachtmoedige wetenschapper Kelvin, gespeeld door regisseur Gerardjan Rijnders. Als een regisseur van zijn en onze werkelijkheid levert hij commentaar op de ‘film’ die voor onze ogen wordt afgedraaid en zet hij het spel subtiel naar zijn hand. Gortdroog, met minimale bewegingen en met een prachtige gedragen stem is hij in alles de tegenpool van de overige negen spelers die een puinhoop van de speelvloer maken. Het is vooral deze tegenkleur die Alpha Centauri uittilt boven het niveau van een vermakelijke kantoorkomedie.
(foto: Greetje Mulder)