Er is weinig slechter voor de mens en zijn omgeving, en toch lijkt het alsof niemand dat wat kan schelen. Cruiseschepen ruïneren hele steden, alle natuur, en de gezondheid van de opvarenden bovendien, maar ze blijven bestaan, die bizarre flatgebouwen te water. Drijvende microkosmossen die sinds jaar en dag inspiratiebron vormen voor film- en theatermakers, onder wie ook Janna Adank en Daisy Hagendoorn; met hun nieuwe voorstelling All Inclusive scharen deze twee jonge makers zich in een rijtje illustere voorgangers.

Adank en Hagendoorn maken daar lekker gebruik van: All Inclusive verwijst met regelmaat naar bijvoorbeeld de Titanic met zijn Rose, Jack en thematune, of de fameuze kotsscène van Triangle of Sadness; (publieks-)successen, die films, want ook kijkers krijgen er maar geen genoeg van.

Op cruiseschip The Scarlet Lady van Adank en Hagendoorn komen we in aanraking met een reeks personages, uiteenlopend van onveranderd glimlachend cruisepersoneel tot een dikbuikig betweterig mannetje, en van Rose en Jack met hun relatieperikelen tot hartsvriendinnen Shirley en Shelly. En natuurlijk is het ook op The Scarlet Lady allemaal niet zo paradijselijk als gehoopt.

All Inclusive ziet het licht in Springtijd, een driedaags festival van Karavaan in Theater De Drukkerij in Alkmaar. Bij Karavaan krijgen jonge makers de mogelijkheid voorstellingen uit te werken en te presenteren, op locatie of in De Drukkerij. Adank en Hagendoorn (Jan&Dais) zijn van dezelfde lichting (2018) van de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie, en werkten al eerder onder de vleugels van Karavaan, in de vaste winter- en zomerfestivals. Na een tijdje apart vonden ze elkaar weer hier.

In hun nog prille All Inclusive laten ze in snelle, korte scènes zien wat een heerlijk op elkaar ingespeeld, komisch duo ze zijn. In witte pakjes met steeds een wisselend stel slippers bij wisselende personages, zetten ze razendsnel vreemde, gekke en ook ongemakkelijke situaties neer; mensen die veelal maar wat ronddobberen – terwijl ze eigenlijk op zoek zijn naar wat vaste grond onder de voeten, trieste personeelsleden, een stelletje op zoek naar elkaar en toch ook iets anders, en Shirley en Shelly met hun hilarische teksten, het zijn erg leuke typetjes die onnadrukkelijk maar intussen toch kritisch commentaar leveren op het fenomeen van de cruise.

All Inclusive kan hier en daar wat meer samenhang en nog wat schaafwerk gebruiken, en het is ook de bedoeling dat de makers nog verder aan de slag gaan om tot iets meer afgeronds te komen. Met het fijne materiaal dat ze nu al hebben en hun aanstekelijke energie moet dat zeker lukken.

Foto: Anna Perger