Zoals de zon één kant van de aarde belicht en de ander achterlaat in het donker, zo belicht choreograaf Mette Ingvartsen beurtelings het haar omringende publiek met de lichtstaaf die ze vasthoudt. Zo speelt ze een spelletje met ons: het felle licht verblindt ons bij toerbeurt, en wij wachten als ware gehypnotiseerd telkens weer op dat moment. Het is die verstilde, geconcentreerde sfeer die All Around een bijzondere ervaring maakt.
Het is een enorm contrast met To Come (Extended), de groots opgezette en knallende voorstelling waarmee Ingvartsen Spring 2018 opende. Dit jaar vormt All Around het intieme sluitstuk van het festival.
Op de tinkelende, subtiele ritmes van drummer Will Guthrie verkent ze, samen met haar danspartner de lichtstaaf, de steeds wisselende snelheid en ritmiek van hun omwentelingen. Eerst in grote cirkels waarmee ze met haar licht langs haar publiek loopt, om langzaam de cirkels kleiner te maken en zo te eindigen in een in zichzelf gekeerde staat waarin zij en haar lichtstaaf het publiek beheersen, dat als vuurvliegjes met hun ogen aan het licht kleeft.
Het is een intelligente vorm en Ingvartsen heeft goed nagedacht over hoe ze haar publiek kan betrekken. Door groot te beginnen en zo langzaam naar binnen te werken, neemt ze haar publiek mee in haar eigen concentratie. We zijn geen buitenstaanders, maar onderdeel van haar duet.
Zo werkt ze toe naar een climax van duizelingwekkende cirkels op een steeds opzwepender ritme. Gelijk aan het ritme van een vuurtoren laat ze de lichtstaaf ronddraaien. Als een lichtzwaard doorklieft ze er de donkere ruimte mee en beschrijft ze ingewikkelde patronen. Als een derwisj cirkelt ze steeds sneller om haar as. Het is een boeiend vormexperiment dat in de verte doet denken aan een moderne, eenentwintigste-eeuwse versie van de serpentine-dans. Heel intrigerend.
Foto: Hans Meijer
