Dans en humor, het is een zeldzame en zelden geslaagde combinatie. Maar dat het bestaat, bewijzen de Zweden op de eerste avond van Julidans. Toch stelt de officiële openingsvoorstelling van choreografe en filmmaakster Gunilla Heilborn teleur.

De roman Into the wild van Jon Krakauer, ook verfilmd door Sean Penn, over een geslaagde jongeman die er bewust voor kiest om zich uit de samenleving terug te trekken en een bestaan op te bouwen in Alaska is een intrigerend, maar ook  zeer tragisch relaas. Kansloos in zijn pogingen om toch terug te keren, overleeft hij zijn eerste winter in de wildernis niet, hij sterft op gruwelijke wijze.

Gunilla Heilborn nam dit verhaal als een van de inspiratiebronnen voor haar voorstelling. Afscheid van de maatschappij om in de natuur te leven. Alaska, het blijkt een droom van de workshopdeelnemers die in Heilborns Alaska het toneel bevolken. Een verbroken relatie, een serie slapeloze nachten, een cursusleider en een flip-over, meer lijkt er niet nodig om hun individualiteit in te wisselen voor een gedeeld idealisme.

Heilborn vermengt dans, tekst, film en een sterke soundscore in Alaska. Maar met de bedrukte workshoptasjes en de persoonlijke verhalen in verschillende talen en dans, is de geschetste situatie al gauw duidelijk, zonder dat er daarna nog interessante perspectieven op worden geboden.

De kennismaking van de deelnemers, die als een soort estafettedansduet verloopt, waarbij telkens een van de dansers het stokje overgeeft aan een ander, is krachtig. Dat geldt ook voor een bevrijdende solo met uitgeslagen armen als een vogel die zijn vleugels uitspreidt.

Maar de later getoonde film, opgenomen in een weids en guur winters landschap laat gedesillusioneerde mensen zien. Onontkoombaar of schrijnend als Into the wild wordt Alaska niet, hier is sneuheid troef, van de gezichten is slechts verslagenheid te lezen onder het uitspreken van het grote geluk. Dat het allemaal nogal tegenvalt in Alaska is ook geen openbaring in de voorstelling, dat zag iedereen al lang van te voren aankomen en dat maakt het een beetje flauw.