Het Argentijnse theatercollectief Grupo Krapp onderzoekt op lichtvoetige wijze het meest terugkerende thema in theater: de dood. Adonde van los Muertos is een voorstelling over eindigheid, verlies en theater, maar laat weinig ruimte over aan ons eigen beeld van de dood.
Het concept van Adonde van los Muertos (Waarheen de doden gaan) is simpel. Via videoprojecties communiceren tien bekende film- en theaterregisseurs, waaronder Mariano Pensoti, Federico León, Stefan Kaegi (Rimini Protokoll) en Lola Arias hun beeld en ideeën bij de dood. Het collectief vertaalt die inhoud naar theatrale sketches. Het gegeven levert een interessante spanning op, de dood is immers onherroepelijk, eenmalig en definitief, terwijl theater gaat over herhaling. Hoewel de structuur van de voorstelling wat schools is – elk filmpje wordt opgevolgd door een scène – zijn de theatrale sketches vaak wel verrassend. Zo vallen in een overdreven theatrale sterfscène, die voortdurend herhaald wordt, vele doden en creëren de acteurs live een videoclip. Maar ook passeert een levensgrote olifant de revue en vertelt een uitvaartbegeleidster uit het publiek over haar bijzondere ervaringen.
Grupo Krapp is een collectief dansers, choreografen, acteurs, filmmakers en musici waaronder oprichter Luis Biasotto, wiens werk ook te zien was op verschillende festivals in Nederland. Terwijl in het Argentijnse Buenos Aires de vele theaters doorgaans bomvol zitten, was het op de Nederlandse première in de Stadsschouwburg Amsterdam maar stilletjes. Pijnlijk stilletjes. Het concept van Get Lost – een serie internationale voorstellingen die langs Nederlandse theaters reist, geselecteerd door Frie Leysen – wil maar niet werken, ook dit vierde seizoen niet. Of de Stadsschouwburg Amsterdam de beste plek was voor Adonde van los Muertos is ook een essentiële vraag. De voorstelling heeft een zekere intimiteit nodig, een vlakke vloer, en verzoop in de grote zaal van de Stadsschouwburg.
Halverwege krijgt de opzet diepgang, als duidelijk wordt waarom het collectief Adonde van los Muertos moest maken: een van hun leden was stervende. In een aangrijpend moment vallen vorm en inhoud samen, daarna wordt het oude concept gecontinueerd. Zo is het natuurlijk ook in de realiteit. Hoe dramatisch een dergelijk verlies ook kan zijn, het leven en de levenden gaan altijd door. Dramaturgisch klopt die keuze wel, maar veel ruimte voor een eigen interpretatie laat dit werk van Grupo Krapp niet.
Foto: Genitti
