Op het Leidseplein snellen de trams, fietsers en taxi’s langs elkaar heen, voetgangers lopen in hoog tempo over de zebrapaden. Opgesteld naast de vijver voor Hotel Americain bekijkt een groepje mensen met hoofdtelefoons op deze alledaagse drukte. Ze kijken naar A short history of Hank van theatermaakster Inge Wannet, een van de voorstellingen op de openingsavond van het Amsterdam Fringe Festival.

Door de hoofdtelefoons klinkt het verhaal van Sophie (Suzanna Jansen), een vrouw die op een goede dag tegen Hank (Jasper Tonnon) aanbotste. Het gebeurde daar, op het Leidseplein, onder die grote neon bierreclame. Hank maakte meteen grote indruk op haar en twee dagen na hun ontmoeting liftten ze al samen naar Parijs, waar ze dagenlang hebben gedanst.

In de mensenmassa op het plein ontwaren we een man die net wat langzamer loopt dan de andere voorbijgangers. Hij heeft een gescheurde geruite blouse aan en draagt grote boodschappentassen over zijn schouders. Dit moet Hank zijn, de man die meters maakt zonder daadwerkelijk ergens naartoe te gaan. We volgen zijn tred, maar afgeleid door de woorden van Sophie verliezen we hem ook geregeld weer uit het oog.

In 2012 won Inge Wannet de Fringe-publieksprijs voor haar voorstelling Vier, ook een kijk- en luistervoorstelling, die zich afspeelde op de Amsterdamse Rozengracht. Ze werkte de voorstelling uit tot A short history of Hank, waarmee ze nu op het Fringe te zien is.

A short history of Hank vertelt over de kortstondige romance tussen Sophie en zwerver Hank. Wannet heeft hier een vorm voor gekozen die de verbeelding prikkelt. Ze laat ons eenvoudigweg stilstaan en kijken naar wat er zich voor ons afspeelt. En dat maakt indruk. Hoe vaak nemen we immers de tijd om eens een half uur op een druk punt in de stad te gaan staan en om ons heen te kijken, om echt te zien? Stel je voor, zegt Sophie op de geluidsband, dat iedereen vanaf zijn geboorte een rode draad aan zich heeft vastknoopt, die al je bewegingen volgt. Dan krijg je op zo’n Leidseplein een wirwar van rode raden, die langs elkaar heen lopen en in elkaar verstrikt raken.

Even voor het begin van de voorstelling sprak Bo Tarenskeen in de Fringe Tent de alternatieve Staat van het Theater uit. Hij vroeg zich af of theater niet al overal om ons heen is, of we misschien altijd al ‘op’ zijn. Een mooiere aansluiting bij zijn woorden kan hij zich met deze voorstelling niet wensen. A short history of Hank maakt van de toevallige voorbijganger een medespeler, van het dagelijks leven een schouwspel. Het levert een kortstondig, ingetogen pareltje op, een moment van rust en bezinning middenin een van de drukste punten van de stad.