Er zijn nog wel wat verbeterpuntjes mogelijk bij 4×4, het vervolg op 5×5 uit 2013 (de nummers slaan op het aantal verschillende choreografieën en locaties) tijdens CaDance. Zo was van het beloofde ‘koffiebuffet’ voor aanvang van de tweede lichting alleen nog de koffie over, en werden zowel de gids als de dansmuziek op locatie 1 grotendeels overstemd door de live pianobegeleiding in de foyer een verdieping lager. Ook was er te weinig zitplek op locatie 2 en 4 en te weinig zicht op locatie 2.

Dat gezegd hebbende, 4×4 deed toch veel meer goed dan fout deze CaDance-editie. CaDance is sowieso sterk wat betreft locatievoorstellingen, in elk geval al sinds hun tijdelijke verblijf in Bink36 – al hebben de locaties van 4×4 wel net iets meer cachet dan het voormalige PTT-complex. Er is het weelderige onthaal bij Hotel des Indes (met koffiebuffet), we mogen via de achterdeur naar binnen bij het Meermanno Museum, er wordt gedanst in de foyer van de Koninklijke Schouwburg en in een toonzaal van Pulchri Studio.

Nog belangrijker: de choreografieën passen bij de locatie. Maya, de traditionele kathak-dans van dansduo Hari & Chethana is al even exotisch als de entree op de eerste verdieping van Hotel des Indes. Als zeldzame vogels fladderen ze de rijk beklede volière binnen, hun kleding nog weelderiger en blinkender dan de balzaal waarin ze uiteindelijk neerstrijken.

Oud-NDT’er Karine Guizzo heeft zich voor Meermania het duidelijkst laten inspireren door de omgeving: in het zaaltje vol antieke snuisterijen in het Meermanno Museum dolen haar dansers rond als een tot leven gekomen rariteitenkabinet. De meer klassiek geïnspireerde dans van Rianne Slenema in Well tempered – op live uitgevoerde fuga’s van Bach – past weer perfect bij de Paul Steenbergen Foyer van de Koninklijke Schouwburg, waar de drie dansers (Madeline Harms, Corneliu Galea en Slenema zelf) op antislipsokken op de ingelegde houten vloer dansen en pianist Laurens de Man op sokken op de pedalen trapt. Zo dicht op de details heb je niet vaak gezeten.

Nomophobia (no-mobile-fobie) van Ryan Djojokarso en Bram Jansen zorgt in de Pulchri Studio juist voor een actuele toets: in het begin zijn de twee dansers (Mayke van Kruchten, Rutkay Özpinar) meer bezig met mobiele telefoontjes dan met elkaar. Een humoristische worsteling om aandacht en contact op een lichtgevende kubus van anderhalf bij anderhalf.

Last but not least zorgt gids Jacob Bijl, van Het Gilde Den Haag, voor wat geschiedkundige achtergrond. Over danseres Anna Pavlova, die in het Hotel des Indes aan een longontsteking bezweek, over de straat achter de Prinsessegracht, waar de koetsiers vroeger de koetsen stalden en een verwarmend drankje nuttigden, die later vanwege de bijnaam Jeneverstraat toch maar Jan Evertsstraat werd gedoopt, of over de Koninklijke Schouwburg, het voormalige stadspaleis dat in 1802 een schouwburg en een kleine halve eeuw later ‘koninklijk’ werd.

Aan het einde van de dag voel je je zowel intellectueel als cultureel gelaafd. Nu nog een koekje voor bij de koffie, dan kan het programma echt niet meer stuk!

Foto: Gerrit Schreurs