Life is Beautiful van het Friese gezelschap Pier21 vertelt het levensverhaal van de Joods-Tsjechische pianiste Alice Herz-Sommer, die tot voor kort de oudste overlevende van de holocaust was. Haar belangrijkste les was te leven zonder haat. Ontroerend zijn de momenten waarop actrice Klaasje Postma aan weinig woorden genoeg heeft en de muziek voor zich laat spreken.

In de regie van Gerard Wolters speelt Postma grotendeels zichzelf, als bewonderaar van de concertpianiste. Af en toe schakelt ze naar Herz-Sommer en speelt ze gebeurtenissen na. Aan het enigszins stroeve begin van de voorstelling schetst Postma haastig de muzikale jeugd en voert een wat gekunstelde dialoog met pianiste Pauli Yap, die haar op het podium vergezelt.

De Tweede Wereldoorlog maakte abrupt een einde aan de bloeiende pianocarrière van Alice Herz-Sommer. Toen ze haar moeder in Praag door de nazi’s gedeporteerd zag worden, stortte ze zich op het studeren van de 24 Etudes van Chopin. Postma klampt zich op dit punt in het verhaal mooi subtiel ook letterlijk aan de piano vast en gunt de hoofdrol aan het prachtige pianospel van Pauli Yap. Zo laat de muziek de pijn voelen die zo moeilijk in woorden te vatten is. Vanaf hier komt er meer rust in de voorstelling en tillen de bevlogen vertelster Postma en pianiste Yap elkaar naar een hoger niveau.

Behalve Chopin speelt Yap fragmenten van Schumann, Beethoven en Schubert. En natuurlijk van Bach, want ‘Bach is God’. Herz-Sommer bleef haar leven lang lachen en muziek maken, ook tijdens haar donkerste jaren, die ze met haar zoon in het concentratiekamp van Theresienstadt doorbracht. De persoonlijke – grotendeels Friestalige – voorstelling van Klaasje Postma toont treffend haar optimisme en onuitputtelijke liefde voor muziek en het leven.

In de laatste scène verandert Postma’s vertelstijl en transformeert ze zeer geloofwaardig in de 110-jarige concertpianiste. Een vrolijke dame met de rotsvaste overtuiging dat het leven mooi is – een vertederend einde van dit bijzondere levensverhaal.

Foto: Jan Bensliman