Het TAO Dance Theater is een relatief jong Chinees dansgezelschap onder leiding van Tao Ye. De choreograaf danste eerder onder meer bij de Beijing Modern Dance Company en richtte in 2008 zijn eigen gezeslchap op. In Julidans presenteert dit gezelschap twee choreografieën: 4 en 5. Het beheerste kunst- en vliegwerk van het nieuwe werk 5, dat zijn wereldpremière beleefde in Amsterdam, is van uitzonderlijke klasse.

Tao Ye nummert zijn werk liever dan dat hij er woorden aan geeft. Zijn bewegingstaal is abstract, vloeiend en nauwkeurig en zijn concepten onderscheiden zich door hun eenvoud. Zo wordt het kwartet 4 van begin tot eind unisono gedanst, we zien ruim twintig minuten pure virtuositeit. Een sierlijke bundel lichamen, dicht naast elkaar bewegend, schuift over het toneel. De armen fladderend door de lucht, de rechter half bloot, de linker verstopt in een lange mouw van een elegante plooiende kimono. De zwart gemaskerde gezichten van de dansers zijn identiek, net als hun lichamen. Wie man of vrouw is, valt niet te onderscheiden.

Nonstop bewegen zij over het grote toneel, sierlijk en vloeiend, de ruimte volledig gebruikend. Af en toe zeigen ze door de knieën om vervolgens weer snel op beiden voeten te bewegen. 4 is een meditatieve ervaring. De choreografie kent weinig complexiteit en laat daardoor alle ruimte aan de muziekcompositie van Xiao He. Die laat een ritmisch stemgeluid horen met zo nu en dan een vleugje percussie. Af en toe wordt dat ritme onderbroken, door een vertragende stilte, die zich ook in de choreografie vastbijt om vervolgens terug te keren in het ritme met een doordringender geluid.

De choreografie 5 kent even simpele uitgangspunten, maar boeit aanzienlijk meer. Een grote kluwen lichamen beweegt over de grond. Veertig minuten lang vormen vijf dansers één lichaam dat in traag tempo als vloeiend water over de vloer rolt. Elk lichaamsdeel dat uitsteekt wordt met een harmonieuze, ronde beweging weer in het geheel opgenomen. Het is razend knap hoe schijnbaar moeiteloos dit kwintet wordt uitgevoerd.

Een hoofd verdwijnt in de holte tussen twee lichamen, een heup wordt bijna ongemerkt door twee benen over een ander lichaam heen gevoerd. Het zijn handelingen waar je graag naar blijft kijken. Alles draait om precisie, beheersing en de circulaire beweging. Van diepe bastonen tot demonstratieve pianoklanken – opnieuw laat Tao Ye’s choreografie alle ruimte aan de grillen van de muziekcompositie, die in 5 uiteindelijk de lijnen inkleurt.